“Als je thuiskomt hier en nu, doe je dat ook voor je voorouders.”
Dat zinnetje trof me enorm tijdens een lezing op mijn laatste retraite.
En hielp me om zachter voor mezelf te zijn op moeilijke momenten…
(c) Plum Village
Lijden is niet persoonlijk
Een patroon dat ik vaak tegenkom, zeker op retraites,
is de mindset: ‘Ik ben niet welkom’.
Dat patroon uit zich bijvoorbeeld in de gedachte dat ik er niet echt bij hoor,
dat mensen me niet leuk vinden, of dat ze liever niet in mijn buurt willen zijn.
Het roept gevoelens op van onzekerheid, eenzaamheid en verdriet.
Auch.
Ik heb dit soort gedachten en gevoelens wel vaker
en heb er al jarenlang mee kunnen oefenen.
Wat me de afgelopen retraite enorm hielp,
was erkennen dat dit niet ‘mijn’ lijden is.
Dit patroon zit niet alleen in mij.
Als ik diep kijk,
zie ik het ook heel duidelijk in mijn moeder.
Ook zij heeft zich niet welkom gevoeld.
Ook zij voelde zich niet geliefd.
En misschien haar moeder op haar beurt ook niet.
Wie weet hoe lang deze wonde al meegaat
en hoeveel generaties voor mij ermee geworsteld hebben. (meer…)
Al tijdens mijn eerste retraite bij hem kwam die boodschap sterk bij me binnen: you are not a drop. Stroom maar mee met de rivier. Met de sangha. Gedraag je niet als een aparte druppel. Met andere woorden: hou je niet afzijdig. Blijf niet op je eiland zitten.
Het is niet de bedoeling dat je je altijd gelukkig voelt.
