Ik weet niet hoe lang jij al op het pad bent van mindfulness/ bewustzijn/ liefde/ mededogen
– of hoe we dit prachtige pad naar vrijheid en vrede ook willen noemen –
maar zelf beoefen (en ploeter) ik al zo’n twintig jaar. Vrij intensief.

Ik herinner me één van mijn eerste retraites bij zenleraar Frank de Waele.
Tijdens een individueel gesprek drukte hij me op het hart:
‘Boosheid is oké. Het is een normale, menselijke emotie.’

Ik was stomverbaasd. ‘Hoezo? Ik zou toch niet boos mogen worden?
Dat kan toch niet de bedoeling zijn? Dan mediteer ik toch niet goed?’
Ik wilde hem wel geloven, maar ik had een ander beeld voor ogen.

Het heeft me vele jaren gekost eer ik besefte dat dit net het probleem is.
Het beeld dat ik heb van een goede beoefenaar, van iemand die mediteert,
van hoe ik zou moeten zijn, zit mijn beoefening net enorm in de weg.

Het is bovendien heel pijnlijk, zeker in momenten van lijden.
Boosheid? Mag niet. Daar moet ik boven staan.
Verdriet? Even misschien, maar zeker niet te lang.

Onbewust sluimert voortdurend het idee: Ik moet meer zen zijn.
Sereen. Gelijkmoedig. Liefdevol glimlachend. Gecenterd. Kalm.
Het is een vorm van zelfafwijzing: wat ik voel, is niet oké.

Mijn boek is een neerslag van deze lange, rijke zoektocht.
Naar meer en meer delen van mezelf erkennen en omarmen.
En minder luisteren naar de stem die zegt dat het anders moet.

Hoe helend is het om mezelf te ont-moeten waar ik ben.
Inclusief de boosheid die er soms is, de rouw en de tranen.
Om alle kleuren van het palet van ervaringen te durven toelaten.

Ik hoop dat het boek jou de smaak geeft van diepe zelfacceptatie.
Van mogen zijn zoals je bent, en mogen voelen wat je voelt.
En de vrede, opluchting, ontspanning en zachtheid die dat brengt.

Dus ja, als je het mij vraagt, is dit een boek dat je gelezen MOET hebben.
Maar, euh, voel je zeker niet verplicht 😉

Het boek bestellen kan je HIER.

I proudly present: mijn allereerste boek!

De kunst van het ont-moeten
~ Zacht zijn voor jezelf in een dolgedraaide wereld

De titel vat het mooi samen:

Minder moeten.
Minder geloven dat je van alles moet.

Meer mogen beseffen dat je oké bent.
Echt helemaal, zoals je nu bent.

Zo helend…

Zeker als dat besef niet enkel mentaal gebeurt,
maar kan doordringen tot in elke cel.

Mijn boek wil daar een beetje aan bijdragen.

Interesse? Dan kan je je naam alvast op de voorintekenlijst zetten:

>>> HIER ZO!

Dit is zonder enige aankoopverplichting.
Het is vooral een duwtje in de rug voor het boek.

Dank je wel alvast voor je steun.

May we know
deep in our bones
that we always belong.

May we wake up
from the trance of unworthiness
and touch our inherent goodness.

May we wake up
to the preciousness of who we are
and embrace all parts that long for healing.

May we wake up
to the preciousness of this one life
this one day, this breath, this moment.

May we come home
in our tender hearts
and in our own Being.

~ Leni Cellini

Mindfulness is meer dan een momentje rust creëren.
Meer dan een manier om stress te verminderen
en aan je persoonlijk welzijn te werken.

Hoe waardevol dat allemaal ook kan zijn,
wat mij betreft gaat het veel dieper dan dat.
Het draagt het potentieel in zich om de wereld te veranderen.

Als ik echt het achterste van mijn tong zou laten zien,
dan zou ik zeggen dat mindfulness een vorm van activisme is.
Het is een rebelse daad, een revolutionaire daad.

Geweldloos verzet

Het is een daad van verzet tegen een cultuur die zegt:
Je moet productief zijn. Je moet nuttig bezig zijn.
Het moet steeds sneller en beter. Rusten is niet oké.

Dit is eigenlijk een soort van geïnternaliseerd kapitalisme
dat ons niet langer dient. Daar zijn we ondertussen achter.
Het aantal mensen met een burn-out is gigantisch.

In die zin is mindfulness een vorm van activisme.
Een grote middelvinger tegen de ‘druk-druk’ cultuur.
Je eigent jezelf de tijd toe om niets te hoeven doen.

Zo kan meer en meer het besef doorsijpelen
dat je dat niet eerst moet verdienen.
Dat je er niet hard je best voor moet doen.

Kortom: dat rust nemen jouw geboorterecht is. (meer…)