Uncategorized

Mama, ik lijk steeds minder op jou ~ Ode aan Moederdag

mei 8, 2023 In Uncategorized No Comment

Als je jong bent, denk je:
Ik ga het helemaal anders doen.
Ik wil niet zijn zoals mijn ouders.
Ik ga nooit zo worden!

Ahum 😊

Hoe ouder ik word, hoe meer ik inzie
dat ik erg op mijn mama lijk.
Ik ben heel anders dan haar,
maar bepaalde patronen zitten toch
ook heel diepgeworteld in mij.

De slachtofferrol, om er één te noemen.
Een passief agressief trekje.
De omstandigheden vervloeken. Klagen.
Geen eigen verantwoordelijkheid nemen.

(Ik ben er niet trots op,
maar het zit absoluut in mij.)

“Dag mama!”

Tijdens een retraite in Plum Village,
leerde Sister Chan Khong ons ooit
hoe om te gaan met zulke patronen.

Want dingen die je erft van je ouders
kunnen met name zeer hardnekkig zijn.
Het is beoefenen voor gevorderden. (meer…)

Gedragen door het Leven ~ Je hoeft jezelf niet te helen

april 20, 2023 In Uncategorized No Comment

Het is een misvatting, denk ik, dat als je innerlijk werk doet, je je lijden alleen moet dragen. Dat je dan je diepste kwetsuren moet leren omarmen. Dat je je eigen pijn moet zien te verdragen, hoe ondraaglijk zwaar die soms ook is.

Het is maar gedeeltelijk waar.

Natuurlijk is het zo dat innerlijk werk een eenzame bezigheid kan zijn. Je doet het op jezelf, met jezelf, vaak alleen. Je begint de lange reis naar binnen. Tegelijk is mijn ervaring dat je het niet zelf doet. Dat je jezelf niet moet proberen helen.

Het is eerder het proces van heling mogelijk maken.
De heling gebeurt door jou, maar jij hoeft het niet te doen.

Meer nog: hoe meer je probeert te helen,
hoe meer het buiten bereik blijft.

Dat heb ik onlangs aan den lijve ondervonden.
Beetje confronterend om te merken dat ik weer
in dezelfde oude valkuil was getrapt.

De wijsheid van uitputting

Na een lang, intens proces van traumaverwerking
leek mijn draagkracht op een dag uitgeput.

Ik was precies aan mijn plafond gekomen.
Ik had mijn limiet bereikt van wat ik aankon.

Toen ik eindelijk toegaf aan mezelf:
‘Ik kan niet meer. Ik weet het niet meer.’
ontstond er tot mijn eigen verbazing
ineens een enorme ontspanning.

Het was net in de uitputting,
in mijn diepe vermoeidheid,
toen ik het wilde opgeven,
dat er zich iets openbaarde. (meer…)

De relatie met mijn okselhaar ~ Diepgewortelde overtuigingen deconditioneren

april 14, 2023 In Uncategorized No Comment

Ik weet niet hoe het bij jou zit, maar ik heb geleerd dat mijn okselhaar lelijk is. Walgelijk zelfs. Dat ik het moet scheren. Dat het niet vrouwelijk is. Bij mannen is het niet vies, maar bij mij blijkbaar wel. Okselhaar is niet oké. Het mag er niet zijn.

Wat doe je dan? Je zorgt er natuurlijk voor dat er geen haartje te bespeuren valt. Je probeert je oksels zo glad en haarloos mogelijk te houden. Om vooral geen scheve blikken te krijgen of negatieve reacties. Uiteindelijk ga je zelf geloven hoe ranzig het eigenlijk is.

Onlangs tijdens het tanden poetsen, bedacht ik me plots dat onze innerlijke wereld net zo wordt onthaald. Dat sommige emoties wel welkom zijn, maar andere blijkbaar even schandelijk als vrouwelijk okselhaar.

Woede? No way! Kan je maar best inhouden.
Angst? Doe niet zo flauw! Wees flink.
Verdriet? Tranen zijn niet welkom. Je bent veel te gevoelig.
Onzekerheid? Wegstoppen. Je moet zelfzeker overkomen.
Jaloezie? Wat een verdorven emotie. Daar moet je boven staan.

Welke emoties in jou waren niet welkom vroeger, impliciet of expliciet?
En welke oordelen ontvang je nu nog over je emoties, als volwassene?

In de schaduw

Dat mijn okselhaar er niet mag zijn, tot daar aan toe. Ik probeer me daar stilaan bij neer te leggen (hoewel). Maar dat ik dezelfde boodschap ontvang over mijn emoties, dat gaat toch te ver. Moeten we dan delen van onszelf wegsnijden? Tranen inslikken, woede onderdrukken, angst verbergen? We weten ondertussen hoe ongezond dat is. Van okselhaar scheren is nog nooit iemand depressief geworden, vermoed ik, maar systematisch emoties onderdrukken heeft wel vergaande gevolgen.

Laten we die delen in onszelf
die veroordeeld werden, weggeduwd,
naar de schaduw verbannen,
terug naar de oppervlakte brengen.
Laten we ze liefdevol welkom heten
en in onze armen sluiten.

Want wat is er in hemelsnaam mis met woede?
Het toont ons dat er een grens overschreden werd.

Waarom zouden we geen verdriet mogen voelen?
Onze tranen kunnen net zuiverend en helend zijn.

Jaloezie wijst ons misschien op een verlangen dat verborgen zit.
En angst is een bondgenoot die ons vooral veilig probeert te houden. (meer…)

Het leven is vieren èn rouwen ~ De valkuil van het halfvolle glas

maart 29, 2023 In Uncategorized No Comment

Een vriend van me zei onlangs, in een gesprek dat me erg raakte, dat hij graag al vader had willen zijn. Ik voelde de pijn rond zijn hartstreek vibreren in mijn lijf. Of misschien was het mijn eigen onvervulde kinderwens die mee resoneerde. Of een combinatie. In ieder geval: het ontroerde me om getuige te mogen zijn van zijn verdriet.

Toen zei hij plots: ik wil hier niet te veel aandacht aan geven. Ik heb zoveel om dankbaar voor te zijn. Ik wil genieten van wat er hier en nu is, in plaats van te focussen op wat ik niet heb. Als ik bezig ben met mijn verlangen naar een kind, leef ik vooral in de toekomst. Terwijl ik vooral in het hier en nu wil zijn.

‘Hm. Je verlangen is toch ook hier en nu?’ probeerde ik nog.
Maar hij wilde er niet van weten.

Dankbaar of depressief?

Het klinkt heel plausibel: focus vooral op wat je hebt
in plaats van je blind te staren op wat je zou willen.
Anders mis je de schoonheid van het leven.

Ben ik het volmondig mee eens.
En toch…

We kunnen ook te ver doorschieten
in onze pogingen om vooral dankbaar te zijn.

We kunnen in een subtiele denkfout belanden:
ofwel focus ik op gemis, ofwel op overvloed.
Ofwel voel ik me depressief, ofwel dankbaar.

Ofwel is het glas half vol.
Ofwel is het half leeg.

Maar is dat wel zo?
(meer…)

De vruchten van offline leven ~ Wat drie maanden digidetox met een mens doen

maart 20, 2023 In Uncategorized No Comment

To be or not to be… online?

Mis je het niet, Leni?
Ben je blij dat je digidetox er bijna op zit
en je weer naar hartenlust kan beginnen scrollen?

Hm, eerlijk gezegd niet echt.
Tot mijn eigen verbazing mis ik het niet.
Ik voel eerder weerstand om terug online te gaan.

Nochtans had ik in het begin wat afkickverschijnselen.
Ik voelde regelmatig de neiging om online te gaan.
Een sterk verlangen om te scrollen, te lezen, te liken.

En toen was het plots voorbij.
Ik voelde de pull niet meer.
De apps hadden geen macht meer over mij.

Heel straf hoe snel mijn verslavingsverschijnselen verdwenen.
En ongelooflijk wat er allemaal voor in de plaats kwam.

The greatest gift

Schermtijd brengt me erg in mijn hoofd.
Het geeft meer spanning in mijn lichaam.
Al die vluchtige indrukken voelen onrustig aan.
Versnipperd en overprikkelend.

Offline leven brengt meer ontspanning in mijn lichaam.
Het is alsof ik mijn lichaam nu meer bewoon.
Ik ervaar ook veel meer mental space
en meer ruimte om naar anderen te luisteren.

Bovenal voel ik nu meer contact met mezelf.
Een diepe verbinding met mijn innerlijk kind.
Dat hernieuwde contact wil ik niet meer kwijt.
Het is de grootste vrucht van de Vasten voor mij. (meer…)

Want ze is puur goud ~ Mijn innerlijk kind leren liefhebben

maart 11, 2023 In Uncategorized No Comment

Hoepel op!

Vele jaren heb ik gewild, gewenst, gehoopt
dat mijn innerlijk kind zou ophoepelen.
Dat ze niet meer om aandacht zou vragen.
Dat ze me niet meer lastigvalt met al die emoties.

Jarenlang was ik haar liever kwijt dan rijk.
De kwetsuren die ze meedraagt zijn zo overweldigend.
Daar wilde ik eerlijk gezegd niets mee te maken hebben.

Ik hoopte dat mijn therapeut,
mijn partner, mijn spirituele leraren
me zouden verlossen van die zware ballast.

Ik wilde de rugzak eindelijk leegkiepen
om lichter door het leven te kunnen gaan.

Een beetje verliefd

Ik had het nooit gedacht, maar het is mogelijk
om verliefd te worden op je innerlijk kind.
Zelf ben ik onlangs volledig gevallen voor haar onschuld.
Voor haar gevoeligheid, voor de puurheid in haar ogen.

De afgelopen maanden heb ik veel tijd met haar doorgebracht.
Oude wonden en kwetsuren werden opengereten
en ik kon niet anders dan naar binnen gaan.

Het was tijd om het allemaal onder ogen te zien.
Ik had nooit verwacht dat er een kostbare schat op me zat te wachten,
diep in de donkere kelder van mijn bewustzijn. (meer…)

Ode aan het vuur in elke vrouw

maart 4, 2023 In Uncategorized 1 Comment

Ik zie jou, wijze vrouw.
Hoe vaak je jezelf inhoudt.
Hoe je je woorden inslikt.
Hoe vaak je je klein houdt.

Ik zie jou, moedige vrouw.
Hoe je verlangt naar echtheid,
naar diepgang.
Hoe je worstelt met jezelf,
met oude overtuigingen,
vaak onbewust.

‘Ik ben niet belangrijk.’

‘Mijn stem doet er niet toe.’

‘Ik heb niks te zeggen.’

‘Het is beter als ik zwijg.’

Hoe spannend je het soms vindt om te spreken.
Hoe beangstigend het is om je waarheid te uiten.
Hoe moeilijk die momenten kunnen zijn
als je de moed bijeenraapt om het toch te doen,
en het dan niet goed ontvangen wordt.
Niet onthaald wordt, niet gewaardeerd.
Weggewoven wordt, geminimaliseerd.

Ik zie jou, gevoelige vrouw.
Hoe je je aanpast.
Hoe je je probeert te schikken
in wat de maatschappij van je vraagt.
Hoe je moet zijn als vrouw.
Wat het is om een goede vrouw,
een goed meisje te zijn.

Een braaf meisje.
Inschikkelijk. Gehoorzaam.
Met weinig behoeften.
Niet te luid.
VOORAL niet te luid.
Vooral niet te wild.
Op de achtergrond.
Ondersteunend. Onzichtbaar. (meer…)

Mindful bingewatchen? ~ Bewuster consumeren tijdens de Vasten

februari 18, 2023 In Uncategorized No Comment

Ik zal het maar toegeven: in mijn studententijd was ik zwaar verslaafd aan televisie. Ik spendeerde vele uren per dag voor het scherm. Series als Friends of Sex and the City stonden op repeat, totdat ik de dialogen uit mijn hoofd kende. Soms bleef ik bingewatchen tot laat in de nacht en lukte het me maar moeilijk om op de uitknop te drukken. ‘Nog eentje, en dan ga ik slapen.’ Later werd deze verslaving vervangen door internet en sociale media. Werd het bingewatchen ingeruild voor urenlang mindless scrollen. Herken je dat?

De Vasten is voor mij steeds een reset-moment om mijn consumptiegewoontes onder de loep te nemen, en te kijken waar ik zes weken lang meer bewustzijn in wil brengen. Omdat ik mezelf niet wil verliezen in overmatig consumeren. Omdat ik liever niet als een zombie voor een scherm wil zitten. Been there, done that!

Pas op, ik kan zeker ook genieten van een gezellig filmavondje, lekker languit op de zetel. Er is op zich niets mis met scrollen op Facebook of naar Netflix kijken. Het kan heel ontspannend zijn, of inspirerend. Mindful consumeren gaat niet zozeer over goed of fout, maar over de manier waarop ik het doe. Brengt het me werkelijk vreugde en vervulling, of verlies ik mezelf in het zoeken naar afleiding?

Entertainment in tijden van eenzaamheid

In de traditie van Thich Nhat Hanh staat mindful consumeren erg centraal. Om meer bewustzijn te brengen in wat we eten, lezen, kijken en luisteren. En meer mindful om te gaan met wat we ons bewustzijn binnenlaten. Waar ik deze Vasten vooral op wil focussen, is deze zin uit de vijf aandachtsoefeningen van Plum Village:

I vow not to cover up my loneliness
by losing myself in consumption.

Ik wil gevoelens van eenzaamheid niet onderdrukken
door me te verliezen in overmatig consumeren.

Hoe vaak heb ik Thich Nhat Hanh dit niet horen zeggen in zijn dharma talks! Dat we de neiging hebben om van onszelf weg te vluchten. Dat we weglopen van ons lijden en voortdurend de leegte proberen opvullen met consumeren. Door een boek te lezen. Mails te checken. Een film of serie te kijken. Een gesprek te voeren. De manieren waarop we van onszelf wegvluchten zijn eindeloos. (meer…)

Het lichaam fluistert ~ Ontdek je innerlijke wijsheid

februari 6, 2023 In Uncategorized No Comment

Mijn eerste indruk

Ik herinner me nog goed de eerste dharma talk
die ik ooit hoorde van Thich Nhat Hanh.
Het was op een vijfdaagse retraite in 2009
en ik begreep er niet zoveel van.

Hij sprak uitgebreid over het luisteren naar de bel.
Ik vond het vrij saai, weet ik nog.
De 26-jarige Leni had niet zo’n boodschap
aan een ellenlange uitleg over het geluid van de bel.

Op een bepaald moment zei hij:
Luister niet alleen met je oren,
maar met alle cellen van je lichaam.

“You have to listen to the bell
with every cell of your body.”

Dat zinnetje is me altijd bijgebleven.

Mijn hoofd aan het hoofd

Luisteren met elke cel van je lichaam
impliceert dat je in je lichaam aanwezig bent.

Ik heb lang niet in mijn lichaam gezeten,
ook toen ik al een hele tijd mediteerde.

Ik leefde vooral in mijn hoofd.

Mijn hoofd nam alle beslissingen.
Mijn hoofd bedacht oplossingen voor problemen.
Mijn hoofd stond aan het hoofd van mijn leven.

Wat een ontdekkingsreis is het al geweest
om meer af te dalen in mijn lichaam.

Waar oude emoties liggen opgeslagen.
Waar mijn innerlijk weten woont.
Waar mijn intuïtie huist.

Een bron van kennis en wijsheid
waar ik decennialang geen weet van had. (meer…)

Koningin van de traagheid ~ Diep tot rust komen in de wintertijd

januari 28, 2023 In Uncategorized No Comment

Ik kijk uit het raam en zie de velden.
De groentebedden liggen er schraal bij.
Ik zie de bomen, met hun kale kruinen.

Ik glimlach.

Rust nog maar even, lieverds.
Het is winter.
Het is je zo gegund…

Stresserende stemmetjes

Voor mezelf is het een pak moeilijker
om me toe te staan het rustig aan te doen.
Mijn geest maant me voortdurend aan tot actie.

‘Hup, Leni, vooruit met de geit.’
‘Zit hier niet zomaar te zitten, doe iets!’
‘Hoog tijd om weer te beginnen creëren.’

Ik vind nochtans dat ik redelijk goed ben in vertragen,
maar jarenlange conditionering maak je niet zomaar ongedaan.

De stemmetjes die zeggen dat het sneller moet,
zijn zeer goed vertegenwoordigd in mijn geest.

Het is ook de stem van onze maatschappij,
waarin het steeds rapper en beter moet:

‘Je moet bezig blijven. Vooral niet stilvallen’.
‘Het rustig aan doen is voor losers’.
‘Als je niet productief bent, ben je niets waard’.

Mijn beoefening is om die stemmetjes niet langer te voeden.
Om deze diepgewortelde overtuigingen niet langer te geloven.
Om stilaan een ander verhaal te kunnen belichamen.

Een nieuw verhaal

Ik wil niet in de valkuil trappen van altijd maar blijven doorgaan.
Van heel het jaar door, vier seizoenen lang, altijd te moeten presteren.

Deze winter ben ik de koningin van de traagheid.
Die diep in haar wezen beseft dat het goed is.
En ze niets hoeft te doen om er te mogen zijn. (meer…)

12 3 4 5 Next ›Last »

Page 1 of 11