Zoveel vrouwen rond mij zijn in strijd met hun lijf.
Prachtige vrouwen met een laag zelfbeeld.
Te dik, te dun, te groot, te klein.
Te veel cellulitis, te weinig taille.
Te veel buik, te weinig boezem.
Te veel lichaamshaar, te weinig volume.
Zelf ben ik niet zoveel met mijn uiterlijk bezig,
maar toch is het schoonheidsideaal altijd aanwezig.
Het blijft onderhuids hardnekkig roepen:
Dat mijn haren dikker zouden moeten zijn.
En blonder. Of net donkerder.
Dat mijn borsten groter zouden moeten zijn,
mijn billen magerder, mijn buik platter.
Dat ik geen haar op mijn armen zou mogen hebben.
Dat mijn benen bruiner zouden moeten zijn (maar ook niet té).
Heel pijnlijk om zo naar mijn lichaam te kijken.
Vanuit de blik van hoe het zou moeten zijn.
Vermoeiend ook om aan al die criteria te moeten voldoen.
Ik wil mijn lichaam eindelijk van die enorme druk bevrijden.
Meer en meer leer ik mijn natuurlijke schoonheid zien
en voel ik een diepe waardigheid, los van hoe ik eruit zie.
In plaats van me blind te staren op wat er mis is,
leer ik alle delen van mijn lichaam eren en koesteren.
In plaats van kritisch naar mezelf te kijken,
zie ik mezelf steeds meer met liefdevolle ogen.
Ik leer eindelijk vriendschap sluiten met mijn lijf
en mijn lichaam onbeschaamd te durven bewonen.
Precies zoals het is.
Prachtig imperfect.
Yes!
Are you with me?
—
PS: Als het gaat over het lichaam waarderen en liefhebben,
dan kunnen we eigenlijk niet om de cyclus heen.
Want hoe kunnen vrouwen zichzelf accepteren
als ze een deel van zichzelf negeren of verachten?
Net door de cyclus te erkennen als kostbaar en waardevol,
kan een vrouw werkelijk in het reine komen met haar lichaam.
In mijn laatste video deel ik hier meer over:
Mindful met je cyclus ~ sleutel tot zelfliefde
Leave a reply