Ik zie jou, wijze vrouw.
Hoe vaak je jezelf inhoudt.
Hoe je je woorden inslikt.
Hoe vaak je je klein houdt.
Ik zie jou, moedige vrouw.
Hoe je verlangt naar echtheid,
naar diepgang.
Hoe je worstelt met jezelf,
met oude overtuigingen,
vaak onbewust.
‘Ik ben niet belangrijk.’
‘Mijn stem doet er niet toe.’
‘Ik heb niks te zeggen.’
‘Het is beter als ik zwijg.’
Hoe spannend je het soms vindt om te spreken.
Hoe beangstigend het is om je waarheid te uiten.
Hoe moeilijk die momenten kunnen zijn
als je de moed bijeenraapt om het toch te doen,
en het dan niet goed ontvangen wordt.
Niet onthaald wordt, niet gewaardeerd.
Weggewoven wordt, geminimaliseerd.
(c) Lucy Campbell
Ik zie jou, gevoelige vrouw.
Hoe je je aanpast.
Hoe je je probeert te schikken
in wat de maatschappij van je vraagt.
Hoe je moet zijn als vrouw.
Wat het is om een goede vrouw,
een goed meisje te zijn.
Een braaf meisje.
Inschikkelijk. Gehoorzaam.
Met weinig behoeften.
Niet te luid.
VOORAL niet te luid.
Vooral niet te wild.
Op de achtergrond.
Ondersteunend. Onzichtbaar. (meer…)
