Toen ik met mindfulness begon, zo’n 20 jaar geleden, had ik hoge verwachtingen.
Ik hoopte vurig dat het me ongenaakbaar zou maken, onverstoorbaar.
Dat ik dan nooit meer overweldigd zou worden.
Dat ik me altijd en overal stabiel zou voelen.
Sereen glimlachend zoals de boeddha.
Het heeft vele jaren geduurd eer ik inzag
dat mijn beoefening zo op het verkeerde spoor zat.
Altijd helemaal Zen
Ik heb lang geprobeerd om van mijn pijnlijke,
menselijke gevoelens af te geraken.
Om ten allen tijde ‘Zen’ te zijn.
Om de woelige wateren de baas te blijven.
Om zelfs mijn beoefening te gebruiken
om minder te moeten voelen.
‘Ik mediteer, dus ik ben stabiel en sereen.
Heftige emoties ervaar ik niet meer.’
Ondertussen ben ik erachter gekomen
dat ik dan de bal volledig mis sla.
Dat dit eigenlijk een enorme valkuil is
in de beoefening van mindfulness.
We krijgen er allemaal mee te maken.
Belangrijk is om het te leren zien.
Kwetsbaarheid overstijgen
De neiging om gevoelens buiten te sluiten,
gebeurt vaak onbewust en heel subtiel.
In plaats van liefdevol te erkennen wat is,
mediteren we om onze pijn te vermijden.
Misschien merk je ook dat je in je beoefening
lastige gevoelens probeert te omzeilen.
Dat rust, vrede en vreugde welkom zijn,
maar jaloezie, verdriet en woede iets minder.
Dat je jezelf veroordeelt wanneer je lijdt,
alsof je dan niet goed genoeg beoefent.
Of dat je je kwetsbaarheid wil overstijgen
en een ongenaakbare boeddha wil zijn.
Op welke manier je ook probeert pijn te vermijden,
dit kan je erkennen als ‘spirituele bypassing’.
Ja, maar…
Hoe zit dat dan met de vrede en sereniteit
die ons zo vaak beloofd wordt?
Wat dan met de innerlijke rust en kalmte
die de Boeddha en andere leraren uitstralen?
Is dat dan echt maar een illusie?
De paradox is dat hoe meer we vertrouwd worden
met pijnlijke emoties en ze durven toelaten,
hoe meer vrijheid en lichtheid we ervaren.
Vreugde, vrijheid en vrede zijn absoluut deel van het pad,
maar niet zolang we onze pijn uit de weg blijven gaan.
Pas wanneer we stoppen met streven naar vrede en vreugde
en we onze ervaring leren ontmoeten zoals die is,
kunnen we in contact komen met een innerlijke rust en vrede
die eigenlijk altijd op de achtergrond aanwezig zijn.
Leave a reply