Als iemand die jou dierbaar is het moeilijk heeft,
zoek je misschien vergeefs naar de juiste woorden.
Wellicht ben je bang om iets verkeerds te zeggen.
Om het op één of andere manier nog erger te maken.
Je weet niet goed waar te beginnen, dus zwijg je erover.
Je wil de ander niet herinneren aan de pijnlijke gebeurtenis.
Maar geloof me: het stilzwijgen is nog pijnlijker.
Het maakt van rouwen een heel eenzaam proces.
Schone schijn
Door er niet over te praten, zeg je eigenlijk:
je moet het maar alleen zien te dragen.
Door het onderwerp te vermijden, zeg je:
in ons contact is hier geen ruimte voor.
Je hoeft niet bang te zijn dat je er iemand mee overvalt,
want het verlies is toch altijd onderhuids aanwezig.
De rouw sluimert steeds onder de oppervlakte.
Zelfs als alles ogenschijnlijk wel oké lijkt.
Schijn kan enorm bedriegen.
Je ziet de pijn niet altijd aan de buitenkant.
Achter de façade van ‘Ik red me wel’
schuilt misschien een diepe kwetsbaarheid. (meer…)
Mijn leraar Thich Nhat Hanh (Thay) was hierin heel duidelijk.
Altijd helemaal Zen
En dan is er het deel dat wel verlangt naar stilte
Te dik, te dun, te groot, te klein.
