Woorden overbodig
Je werkelijk gehoord en begrepen voelen: wie verlangt daar niet naar? Iemand die jou helemaal ziet, die ruimte maakt voor je verhaal of je verdriet. Iemand die er echt voor je is. Het is voor velen, inclusief mezelf, een diepe hunkering. Toch is het niet zo vanzelfsprekend dat er mensen rondom ons zijn die dat kunnen. Vaak voelen we ons na een gesprek nog onvervuld en eenzaam. Hoe komt dat? Wat staat verbinding in de weg? Hoe kunnen we er meer voor elkaar leren zijn?
Als ik denk aan de momenten waarop ik me werkelijk gehoord voel, stel ik vast dat mijn gesprekspartner helemaal niets bijzonders doet. Meestal hoeft er zelfs niets teruggezegd te worden: een meelevende blik of een arm rond mijn schouder is al genoeg. Ik voel me gehoord, begrepen en gesteund als iemand er met zijn volledige aandacht bij is en ruimte maakt voor wat er in mij leeft. Een stille aanwezigheid is meer dan voldoende: in die stilte ervaar ik betrokkenheid, begrip en nabijheid. En daar heb ik veel meer aan dan aan meningen of advies.
(meer…)
