boosheid

De afgelopen weken heb ik veel kunnen oefenen met boosheid.
Twee van mijn hechte vrienden raakten boosheid in me aan.

Heel eerlijk? Het liefst van al wilde ik hen gewoon vermijden.
Ik wilde het laten passeren in plaats van het uit te praten.

Ik kwam de sterke neiging tegen om het onder de mat te vegen,
om boosheid voor mezelf te houden en te doen alsof alles oké was.

De conflictvermijder in mij was zeer aanwezig.
Ze wilde de touwtjes stevig in handen houden.

Maar omdat ik binnenkort een reeks over boosheid geef,
kon ik moeilijk anders dan toch het gesprek aangaan.

Want hoe kan ik mensen aansporen om boosheid te uiten
en dingen uit te spreken, zonder het zelf te doen?

Uiteindelijk heb ik toch uitgereikt en over mijn gevoelens gedeeld.
Hoe spannend dat ook was, achteraf voelde ik me heel opgelucht.

Beide gesprekken brachten begrip, openheid en verbinding.
De moed om door te spreken werd absoluut beloond.

Interpretaties from hell

Zo fijn om eerlijk te delen wat er de laatste tijd in me omging
en om gehoord en ontvangen te worden in mijn kwetsbaarheid.

Ik vertelde een vriend dat ik zijn steun heel erg had gemist,
zijn betrokkenheid en zorgzaamheid die er voorheen wel was.

Ook mijn onderliggende overtuigingen heb ik uitgesproken.
De interpretaties van wat zijn gedrag voor me betekende.

‘Ik ben niet belangrijk’.
‘Ik doe er niet toe.’

Het zijn zulke oude overtuigingen die het meest pijn doen.
Die mijn hart doen sluiten en de boosheid aanwakkeren.

Heel verhelderend om ze uit te spreken en af te checken.
Doorgaans blijken deze interpretaties totaal niet de waarheid. (meer…)