Over ondernemen, panikeren, en omgaan met onzekerheid in crisistijden.
What a year it has been! Begin vorig jaar besloot ik te springen en eindelijk voltijds te doen wat ik het liefste doe: samen met anderen de stilte induiken. Mindfulness meditatie is al 14 jaar mijn grote passie en daar van kunnen leven is mijn droom. Aan die droom ben ik volop aan het bouwen. Met alle uitdagingen van dien.
Het afgelopen anderhalf jaar was voor mij de meest boeiende en productieve periode ooit. Ik heb meditatieleraren mogen interviewen, filmpjes gemonteerd en gepost, affiches en flyers ontworpen, retraites en opleidingen gevolgd, maar vooral: hard gewerkt aan het ontwikkelen van een nieuw mindfulness aanbod. Ik ben heel blij met het vervolgtraject ‘Monnik in de stad’, mijn allereerste Facebook challenge en de verdiepingssessies en meditatieweekends die ik heb begeleid. Ik hoop dit de komende jaren verder te kunnen zetten.
Toch zijn er ook mindere momenten en enkele absolute dieptepunten geweest. Dagen waarop de verantwoordelijkheid me even te veel werd of de onzekerheid van het zelfstandige zijn te beangstigend was. Zeker in deze tijden van crisis is het niet evident om ondernemer te zijn. Meer dan eens heb ik gezegd: that’s it, ik stop ermee. Het is te veel. Te zwaar. Te moeilijk. I quit!
