De laatste tijd betrap ik mezelf erop hoe vaak ik in de toekomst leef.
Meestal ben ik met mijn aandacht bij wat komen zal,
in het bijzonder bij wat er allemaal kan mislopen.
‘Het komt niet goed’ is het terugkerend thema.
Mijn geest is in worry-modus.
De doemgedachten zijn talrijk.
Over mijn vaders gezondheid, bijvoorbeeld.
In mijn geest zie ik hoe mijn vader hervalt
en terug in het ziekenhuis belandt.
Of over mijn eigen woon- en leefsituatie.
In gedachten zie ik mezelf als een oud vrouwtje
die haar dagen in eenzaamheid doorbrengt.
Deze negatieve toekomstbeelden zijn heel sterk.
Soms hebben ze me helemaal in hun greep.
Het is een heuse oefening om hiermee om te gaan.
De eerste stap is beseffen: dit is een scenario.
Op het moment dat ik doorheb dat ik in de toekomst leef,
kan ik weer terugkomen naar wat er gebeurt in dit moment.
Deze ademhaling.
Mijn kat die spint.
Het geluid van de regen.
Zo wordt mijn gedachtestroom niet langer gevoed,
zonder ertegen te hoeven vechten.
Gewoon door het te leren zien. (meer…)
Hm. Ook al zit daar veel wijsheid in,
Het is een daad van verzet tegen een cultuur die zegt:
De afgelopen weken heb ik veel kunnen oefenen met boosheid.
Toen ik me bij momenten heel uitgeput voelde,
