Zou je niet beter een appartement kopen? Of een huis?
Je gaat een vast contract toch niet zomaar opgeven?
Zou je niet beter voltijds werken in plaats van deeltijds
en mindfulness in bijberoep blijven doen?
Denk aan je pensioen.
Ik doe het nochtans niet expres.
Ik wil niet per se een ander pad bewandelen dan wat er verwacht wordt.
Ik neem niet graag risico’s en zelfstandige worden is niet echt iets voor mij.
Maar doorheen de jaren merk ik toch dat een andere stem steeds luider begint te klinken.
The small voice within.
Zacht en subtiel, maar ook heel helder.
Ze wijst me de weg.
Mijn innerlijk kompas.
Natuurlijk heb ik er niet altijd contact mee.
Soms is de stem van de angst het duidelijkst.
Of de stem van de rationele argumenten.
Of de stem van mijn ouders of de maatschappij.
Maar als ik goed oplet en ik de tijd neem om te luisteren,
dan wordt ook een andere stem hoorbaar.
Een subtiele, zachte stem die me toefluistert wat mijn weg is.
Het is die stem die ervoor zorgde
dat ik gestopt ben met in loondienst te werken.
Dat ik voor mijn droom ben durven gaan
om voltijds met meditatie en mindfulness bezig te zijn.
Stiekem droomde ik daar al jaren van,
maar er waren altijd redenen om het uit te stellen.
Totdat ik diep vanbinnen voelde dat het tijd was.
Ook al zeiden mensen me dat het moeilijk zou zijn.
Dat ik er niet van zou kunnen leven.
Dat er al genoeg aanbieders waren.
Dat de markt bijna verzadigd was.
Toch ben ik toen mijn verlangen gevolgd.
En dat heb ik me nog niet beklaagd.
(Ook al is het soms best uitdagend!!)
Heel recent ben ik opnieuw durven springen.
Jarenlang droomde ik al van een conscious community.
Nu lijkt dit stilaan werkelijkheid te worden.
Ik liet mijn vertrouwde omgeving in Leuven achter
en verhuisde naar de Heerlijckyt in Geetbets.
Ook al is het niet exact hoe ik het me al die jaren had voorgesteld,
het komt wel erg in de buurt.
Een plek in de natuur, waar bezieling en ont-moeting centraal staan.
Die een bedding wil zijn waar mensen kunnen verbinden
met zichzelf, elkaar en het grotere geheel.
Een gemeenschap waar mensen bewust samenleven.
Waar we op adem kunnen komen en onze ziel gevoed wordt.
En waar ook anderen mee kunnen komen verstillen.
Zo dankbaar voor deze nieuwe fase in mijn leven!
En heel dankbaar voor mijn innerlijke stem die mij de weg wijst.
En jij? Waar droom jij van?
Wat wil je niet langer blijven uitstellen?
Wat is werkelijk belangrijk voor je?
Ik wens je van harte toe dat je blijft dromen.
Dat je je diepste verlangens leert kennen.
Dat je moedige keuzes durft te maken die voor jou kloppen.
En ook dat je geduld mag hebben.
Dat je mag vertrouwen in het proces.
En je mag genieten van het onderweg zijn.
Liefs,
Leni
Leave a reply