Want ze is puur goud ~ Mijn innerlijk kind leren liefhebben

Hoepel op!

Vele jaren heb ik gewild, gewenst, gehoopt
dat mijn innerlijk kind zou ophoepelen.
Dat ze niet meer om aandacht zou vragen.
Dat ze me niet meer lastigvalt met al die emoties.

Jarenlang was ik haar liever kwijt dan rijk.
De kwetsuren die ze meedraagt zijn zo overweldigend.
Daar wilde ik eerlijk gezegd niets mee te maken hebben.

Ik hoopte dat mijn therapeut,
mijn partner, mijn spirituele leraren
me zouden verlossen van die zware ballast.

Ik wilde de rugzak eindelijk leegkiepen
om lichter door het leven te kunnen gaan.

Een beetje verliefd

Ik had het nooit gedacht, maar het is mogelijk
om verliefd te worden op je innerlijk kind.
Zelf ben ik onlangs volledig gevallen voor haar onschuld.
Voor haar gevoeligheid, voor de puurheid in haar ogen.

De afgelopen maanden heb ik veel tijd met haar doorgebracht.
Oude wonden en kwetsuren werden opengereten
en ik kon niet anders dan naar binnen gaan.

Het was tijd om het allemaal onder ogen te zien.
Ik had nooit verwacht dat er een kostbare schat op me zat te wachten,
diep in de donkere kelder van mijn bewustzijn.

Ontzettend helend om nu haar innerlijke goedheid te zien.
Haar goud eindelijk te erkennen.
Want ze is puur goud.

Een moeizaam proces

Toch was het een long and bumpy road
om hier te geraken. Er zit heel veel in de weg.
Decennialange conditionering van zelfafwijzing.

Eerst leerde ik haar simpelweg tolereren.
Ik probeerde haar aanwezigheid te aanvaarden,
terwijl ik onderhuids de hoop koesterde dat ze zou weggaan.

Geleidelijk aan werd ik nieuwsgierig naar haar.
Hoe ze zich voelt, hoe ze de wereld rondom haar beleeft.
Wat ze denkt, wat ze gelooft, wat ze verlangt.

Op dit moment is de liefde groter dan ooit tevoren.

Nu kan ik oprecht tegen haar zeggen:
Lieverd, ik ben zo blij dat je er bent.
Ik zie jou graag. Onnoemelijk graag.

All of me

Het verlangen dat ze zou verdwijnen is verdwenen.
Ik heb geleerd om haar aanwezigheid
niet enkel te tolereren, maar te waarderen.

Eindelijk begin ik haar innig lief te hebben.
Zowel haar schaterlach als haar verdriet.
Zowel haar speelsheid als haar eenzaamheid.

Ik wil dit kleine boeleke niet langer de deur wijzen,
maar haar laten weten dat ze bij mij welkom is.

Zij wil niets liever dan gezien en geliefd worden.
En ik ben eindelijk klaar om haar in haar totaliteit te zien.
Haar met heel mijn hart de liefde te geven die ze zo gemist heeft.

Liefs,
Leni

—
PS: Wil je graag ondersteuning bij jouw innerlijk proces? Dan kan je steeds bij mij terecht, zowel individueel als in groep.