Momenteel ga ik door een rouwproces.
Golven van verdriet en ongeloof komen en gaan.
Soms subtiel en kortstondig, soms lang en intens.
Het meest pijnlijke is nochtans niet het verdriet,
maar alle ‘moetens’ die zich ermee komen moeien.
Gelukkig leer ik ze meer en meer erkennen
en benoemen als “spirituele bullshit”.
Heel bevrijdend om het zo te zien!
(c) Rumi
“Je moet het gewoon loslaten, Leni.
Het wordt tijd dat je het accepteert.
Je moet je overgeven aan het leven.
Je moet de realiteit gewoon aanvaarden.
Je bent je aan het verzetten tegen de situatie,
terwijl je net moet Zijn met wat er is.”
Zulke gedachten vertellen me dat ik niet goed bezig ben.
Dat ik gefaald heb op het pad van mindfulness.
Anders zou ik het al lang losgelaten hebben.
Accepting non-acceptance
Mijn beoefening is om deze oordelen te erkennen,
zonder er verder naar te luisteren.
Om alle moetens te leren zien,
zonder er gewicht aan te geven.
Om mezelf niet te forceren iets te moeten aanvaarden,
zolang mijn hart daar niet klaar voor is.
Kan ik in plaats daarvan aanvaarden
dat ik het niet kan aanvaarden?
Kan ik accepteren wat er nu aanwezig is?
Er is verzet tegen deze situatie.
Er is verlangen naar vroeger.
Naar de tijd kunnen terugspoelen.
Er is een andere realiteit willen.
Er is non-acceptatie.
Dat is wat er nu is.
Spiritueel gezwets
Loslaten kan je niet forceren.
Je kan het niet vanuit wilskracht doen.
En dat moet ook helemaal niet.
Ik wil mezelf niet spiritueel onder druk zetten
om de situatie te moeten aanvaarden.
Dat zou een subtiele vorm van zelfagressie zijn.
Natuurlijk vind ik deze situatie moeilijk.
Natuurlijk kan ik niet zomaar loslaten.
Rouwen vraagt tijd.
Loslaten vraagt tijd.
Het heeft geen zin om sneller te willen gaan dan het gaat
(al kan ik soms ook het ongeduld vriendelijk erkennen).
Een innerlijke stem zegt:
“Je moet het gewoon aanvaarden.
Je bent veel te gehecht.
Je bent niet spiritueel genoeg.
Heb je het nu nog niet losgelaten?”
Of ander spiritueel gezwets.
Dit is mijn waarheid nu: ik wil dit niet.
Ik voel pijn, verdriet, weerstand, rouw.
En daar is helemaal niets on-spiritueels aan.
Leave a reply