We worden nu al bijna een jaar lang voortdurend blootgesteld aan Coronanieuws. Ik kies er bewust voor om dat onderwerp niet te behandelen. Om verschillende redenen, maar vooral uit respect voor mijn mentale ruimte en die van anderen. Ik wil zorgvuldig omgaan met wat ik publiceer en de woorden die ik kies.
Niet dat ik geen mening heb over wat er gaande is. Ik voel alleen niet de behoefte om mijn mening toe te voegen aan de veelheid van meningen die er al zijn. Mijn mening is ook zeer veranderlijk gebleken en nieuwe informatie stelt mijn mening steeds bij. Wat ik vandaag zou schrijven, kan morgen alweer achterhaald zijn. Ik schrijf liever over andere thema’s die in me leven. (Zoals mindful menstrueren, bijvoorbeeld, ahum! ;-))
De struisvogel in mij
Heel eerlijk: ik kijk al jaren geen nieuws meer. in het begin voelde ik me daar wel eens schuldig over, vanuit het idee dat ik op de hoogte ‘moet’ blijven en ik het nieuws ‘moet’ volgen. Ik stelde me de vraag of ik misschien in een vluchtreactie was geschoten, als een struisvogel veilig met haar kop in het zand. Was ik mijn blik aan het afwenden en wilde ik de dingen gewoon niet zien?
Ondertussen ben ik hier volledig mee in het reine. Ik besef hoe langer hoe meer dat het een heel bewuste keuze is om zo mijn mentale ruimte te beschermen en voor mezelf te zorgen. Niet vanuit een kramp dat ik me struisvogelgewijs zou verstoppen voor wat er in de wereld gebeurt. Maar wel vanuit een heilzame daad van zelfliefde en een helder onderscheidingsvermogen in wat werkelijk belangrijk is.
De online retraite die ik vorige week heb gevolgd, heeft dit besef opnieuw in me wakker gemaakt. Om een crisis goed door te komen, is het belangrijk dat we onze mentale gezondheid beschermen. Dat we van zelfzorg een prioriteit maken en we onszelf omringen met dingen die ons voeden. Dat we ons niet laten meenemen in het algemene discours van angst en zorgen voor de toekomst, maar we steeds terugkomen naar het hier en nu, om onszelf te gronden en stabiliseren. Dat we aandacht blijven hebben voor de goede dingen rond ons, zoals de blauwe lucht, de bomen, de vogels die fluiten, de bloemen die stilaan beginnen ontluiken. Alleen als we op die manier voor onszelf zorgen, kunnen we ook iets bijdragen aan het grotere geheel.
Dus.
Waar geef ik mijn aandacht aan?
Hoe kan ik hierin selectiever zijn om beter voor mezelf te zorgen?
Keuzevrijheid
Het heeft iets bevrijdends: ik kan kiezen wat ik in mijn mentale ruimte toelaat en wat niet. Ik kan kiezen welke woorden ik aandacht wil geven en welke niet. Ik kan kiezen met welke boodschappen en verhalen ik me wil omringen. Wil ik echt dat Corona mijn mentale ruimte overheerst, of wil ik voldoende aandacht blijven hebben voor andere dingen? Wil ik elke dag het nieuws volgen en sociale media lezen hierover, of is één keer per week misschien voldoende?
Ik wil hier super selectief in zijn. Ik wil bewust kiezen via welke platformen ik de actualiteit volg en hoe vaak ik ermee bezig wil zijn. Ik wil die nieuwsbrieven lezen die me voeden. Ik wil die interviews en podcasts luisteren die me inspireren en verrijken. Ik wil die websites en blogs volgen waar ik iets aan heb. Elke dag nieuws kijken is voor mijn mentale ruimte te veel. Dan geraak ik uit balans.
Het is dus een bewuste keuze om mijn aandacht niet voortdurend te geven aan het heersende onderwerp in de media. Ik voel me daar niet langer schuldig over. Natuurlijk wil ik weten wat er in de wereld gebeurt, mijn volle verantwoordelijkheid nemen en bijdragen aan een betere toekomst. En toch wil ik ook goed voor mezelf zorgen door mijn ‘mental space’ te respecteren. In deze stresserende tijden van crisis vind ik het eens zo belangrijk om mijn mentale ruimte te beschermen, en die van anderen.
Zachte lentegroet,
Leni
—
PS: Al schrijf ik dan misschien niet over Corona, ik hoop jou via mijn blog wel te kunnen ondersteunen in deze woelige periode. Een overzicht van mijn blogposts over omgaan met moeilijke emoties, zoals eenzaamheid, boosheid en ergernis, vind je hier.
Leave a reply