Ik voel enige gêne om dit te schrijven.
Dit is niet bepaald een populair onderwerp.
(Misschien wel het minst sexy onderwerp van allemaal!)
Er wordt ook in alle talen over gezwegen. Het wordt zowat volledig genegeerd in onze samenleving. Zelfs in het vrouwenklooster waar ik drie maanden verbleef, werd er met geen woord gerept over de vrouwelijke cyclus. Blijkbaar is dit iets dat vrouwen maar in hun eentje moeten ondergaan. Het wordt eerder beschouwd als vies, als een last, als een noodzakelijk kwaad waar je maar best niet te veel over praat.
Toch merk ik in mezelf een verlangen om het wel aandacht te geven. Door me meer bewust te worden van mijn cyclus, kom ik in contact met de wijsheid, kracht en liefde in mezelf. Sinds anderhalf jaar ervaar ik wat ‘mindful menstrueren’ met een mens kan doen. Meer inzicht krijgen in de cyclus is trouwens niet enkel relevant voor vrouwen, maar ook voor de mannen die met vrouwen samenleven en samenwerken: als zoon, vader, partner, leidinggevende of collega. We hebben allemaal met vrouwen te maken in ons leven. Enige kennis van de maandelijkse cyclus kan helpen om deze wezens net iets beter te begrijpen.
Ik zet me dan ook graag over mijn gêne en kruip in mijn pen in een poging om meer inzicht en helderheid te brengen in dit zwaar onderbelichte aspect van ons menszijn.
Surfen op de golven
Hoe meer ik bewust leer omgaan met mijn cyclus, hoe meer ik me in mijn element voel. In harmonie met mijn natuur. Herken je dat ook? In contact zijn met mijn cyclus zorgt er in de eerste plaats voor dat ik beter naar mijn lichaam luister. Dat ik minder over mijn grenzen ga. Dat ik mijn behoeften meer serieus neem en er ook naar handel. En dat ik me doorgaans meer in balans voel, in mijn kracht, geland in mijn lijf. (What a gift!)
De vrouwelijke cyclus kan grofweg in twee grote fasen worden ingedeeld: een periode van activiteit en een periode van rust. Een eerste stap in mindful menstrueren is deze twee fasen duidelijk leren onderscheiden in jezelf. De eerste fase, voor de eisprong, is een tijd van veel energie en creativiteit. Het is een periode van naar buiten gericht zijn en graag onder de mensen komen. In het beste geval gaat het gepaard met een gevoel van de hele wereld aan te kunnen.
De tweede helft van de cyclus, voor de maantijd, heeft een andere kwaliteit. Het is een fase van uitrusten, herbronnen en herverbinden met jezelf. Er is plots minder energie, meer kwetsbaarheid, een meer naar binnen gericht zijn. Wanneer beide fases worden gerespecteerd, voelen we ons in balans en gecenterd. Wanneer we een fase negeren, kan het zijn dat we ons chronisch uitgeput voelen, of net heel hyper en weinig gegrond.
Wat de cyclus mij leert, is om meer naar mijn lichaam te mogen luisteren. Om mezelf niet langer in bochten te wringen om elke dag van de maand even productief en energiek te ‘moeten’ zijn. Maar om meer rust te mogen nemen in de tweede helft van mijn cyclus. Om mijn agenda net iets minder vol te plannen. Om het iets rustiger aan te doen. Ik leer minder snel ‘ja’ te zeggen op uitnodigingen en meer tijd te nemen voor mezelf. Ik oefen in ‘nee’ zeggen en grenzen aangeven, ondanks het schuldgevoel dat steevast de kop opsteekt (!).
Het gaat in golven. Niets blijft. Kan ik mezelf enkele dagen per maand gunnen waarin ik een versnelling lager ga, het rustiger aan doe en ik de verbinding met mezelf even voorrang geef? Om daarna weer helemaal beschikbaar te kunnen zijn voor de wereld, mijn werk en mijn geliefden? Want hoe meer rust ik neem in de low-energy fase van de cyclus, hoe meer energie ik heb de weken nadien.
Overgave en vertrouwen
Ik heb het geluk om als zelfstandige grotendeels mijn agenda zelf te kunnen bepalen. Ik leer mettertijd meer mijn eigen ritme te volgen. Meer te vertrouwen in de golven, zowel de opwaartse als de neerwaartse beweging. En niet te panikeren op de dagen dat ik weinig energie en inspiratie heb, omdat ik weet dat het tijdelijk is. Daarna volgt altijd een periode met creativiteit en bruisende energie. Ik kan mezelf gemakkelijker toelaten om te rusten in het besef dat het nadien beloond zal worden. Als ik het rustig aan doe tijdens mijn maantijd, heb ik veel meer energie en inspiratie in de periode daarna. En wonderlijk genoeg geraakt uiteindelijk alles wel gedaan.
(c) Mary Southard
Ik leer steeds meer meegaan met de golven.
Ik laat me leiden door de stroom.
Van buiten naar binnen.
Van creëren naar bezinnen.
Van activiteit naar verstilling.
Ik wil het bestaan van de cyclus eren:
de golvende, veranderende, cyclische beweging,
elke maand opnieuw.
Mijn droom is dat we collectief deze cyclische beweging zullen herwaarderen. Dat we het veranderende ritme van de cyclus leren kennen en in ere herstellen. Dat het niet langer beschouwd wordt als lastig of vies, als onbelangrijk of onbestaande. Dat het geen taboe meer is. Dat vrouwen niet heel de maand lang moeten doorrazen en altijd paraat moeten staan, maar dat ze worden geëerd als cyclische wezens. Dat ze naar hun lichaam mogen luisteren, naar hun grenzen en behoeften. En dat dat niets te maken heeft met zwakheid, maar alles met wijsheid en liefde.
Van harte,
Leni
—
PS: Wil je ook meer naar je lichaam leren luisteren, in contact zijn met jezelf en je behoeften? Ontdek hier hoe ik jou daarbij kan helpen.
PPS: Meer info over Menstrual Cycle Awareness kan je lezen in het boek ‘Wild Power’ van Alexandra Pope en Sjanie H. Wurlitzer. In het Nederlands vertaald als ‘Claim je cyclus’.
Leave a reply