Natuurlijk wil iets in jou niet stilstaan.
Natuurlijk wil iets in jou liever bezig blijven.
Misschien vindt iets in jou het een beetje eng
om te stoppen, stil te vallen, niets te doen?
Om te gaan zitten met de ogen dicht
en te laten komen wat komt?
Dat is heel normaal.
Dat hebben we eigenlijk allemaal.
Iets in ons wil gewoonweg niet mindful zijn.
Wil helemaal niet mediteren!
Hoe hiermee omgaan als een ander deel in jou
net wel behoefte heeft aan vertragen en verstillen?
De weerstand
Eerst en vooral: je hoeft er geen strijd van te maken.
Het is niet nodig om ertegen te proberen vechten.
Je hoeft het ook niet te veroordelen of te veranderen.
Kan je dat deel in jezelf gewoon zien als het opkomt?
“Dag bezige bij.
Ik weet dat je altijd wil blijven rennen.
Dag onrust.
Ik weet dat je liever niet wil stilstaan.
Dag weerstand.
Het is oké. Ik zie jou.”
Zo kan je meer begrip krijgen voor dat deeltje,
zonder dat je ermee in de clinch hoeft te liggen.
Het verlangen
En dan is er het deel dat wel verlangt naar stilte
Dat wel de waarde inziet van meditatie.
We kunnen het jouw innerlijke monnik noemen.
Of de mysticus, sjamaan of priester(es).
Het is hij die ervoor zorgt dat je op je kussen belandt.
Het is zij die graag wil leren om je gevoelens te omarmen.
Het is hij die kan genieten van vertragen en uitrusten.
Het is zij die enthousiast wordt van stilstaan en niet-doen.
Dat deel weet ondertussen dat het niet helpend is
om steeds bezig te blijven en van jezelf weg te lopen.
Om altijd de blik af te wenden en jezelf af te leiden
van wat er onder de oppervlakte leeft.
Kan je dat deel in jezelf koesteren,
dat jou steeds weer naar binnen roept?
Feel it to heal it
Misschien heb je ook al geproefd hoe helend het is
om in contact te zijn met je innerlijke wereld.
Om in plaats van voortdurend bezig te blijven,
steeds weer te kiezen voor de reis naar binnen.
Om te durven stoppen.
Om te durven voelen.
(Ook al is het pijnlijk.
Ook al is het soms intens.)
Onlangs las ik ergens: ‘Voelen is helen’.
Dat is absoluut ook mijn ervaring.
Wat doet het ontzettend veel deugd
om alle delen in mezelf te leren omarmen.
Ook mijn diepste eenzaamheid.
Mijn rauwe kwetsbaarheid.
Pas op: gemakkelijk is het niet.
We hebben het ook nooit geleerd.
Het vraagt oefening en heel veel moed,
maar het is mogelijk om jezelf meer nabij te zijn.
Om dat deel in jou dat liever wegloopt
mild te erkennen zonder erin mee te gaan.
Om jouw verlangen naar stilte te eren
en jezelf tijd te gunnen om gewoon te Zijn.
Misschien is dat wel het mooiste geschenk
dat je jezelf en je omgeving kan geven.
Liefs,
Leni
Leave a reply