Ik ben nu een week terug van mijn retraite in Plum Village.
De helende vibes zinderen nog na 😊
Ik voel me opgeladen en heel erg gevoed.
Ik voel me meer thuis in mezelf, stevig en gegrond.
Ben ik heel dankbaar voor.
Opnieuw heeft de eenvoud van de beoefening me getroffen.
Hoe simpel het eigenlijk is.
En tegelijk hoe f*cking moeilijk soms!
Het doet me denken aan één van mijn favoriete zenverhaaltjes.
Misschien ken je het wel:
Een jonge monnik vroeg zijn meester hoe het kwam dat hij altijd zo gelukkig was. Wat was toch het geheim van zijn geluk?
De leraar antwoordde:
“Ik zit, ik eet, ik wandel.”
De jonge monnik begreep het niet. Hij deed al die dingen ook en toch was hij niet gelukkig.
De meester merkte de verwarring op bij zijn jonge student en voegde eraan toe:
“Als ik zit, zit ik.
Als ik eet, eet ik.
Als ik wandel, wandel ik.”
Dit illustreert heel mooi de essentie van de beoefening voor mij.
Het belang van de dingen met aandacht doen.
Tijdens de retraite heb ik veel kunnen oefenen met mindful eten,
want bijna alle maaltijden waren in stilte.
Just me and the food.
And my thoughts 🙈
In Plum Village stellen ze de volgende vraag:
Are you chewing your food or your worries?
Ben je het voedsel aan het kauwen, of je zorgen?
Touché!
Hoe vaak nemen mijn gedachten het niet over tijdens het eten.
Dan ben ik niet echt in contact met het voedsel,
maar word ik meegenomen naar de toekomst,
of herkauw ik het verleden…
Het blijft een oefening, hè.
Ook als je al vele jaren mediteert.
De conditionering van onze geest kan erg hardnekkig zijn.
Laten we dus samen beoefenen!
Opdat we de kunst van het mindful leven mogen leren.
Dat we werkelijk aanwezig zijn bij wat we doen.
En we meer geluk, vrede en vrijheid mogen ervaren.
Zachte zomergroet,
Leni
—
PS: Benieuwd naar mijn aanbod? Kijk dan even in de agenda. Graag tot ont-moetens!
Leave a reply