Onlangs polste ik op Facebook wat mensen zichzelf toewensen in het nieuwe jaar. Weet je wat de meest voorkomende reactie was? Met stip op één: meer rust. Rust in het hoofd en in het lichaam. Innerlijke rust. Heel herkenbaar. Maar toen bedacht ik me: als we allemaal erg verlangen naar rust, waarom is het dan zo moeilijk om rust te vinden? Waarom lijkt het ons zo vaak te ontglippen? En hoe kunnen we meer rust voor onszelf creëren in de dagelijkse drukte, om lichaam en geest even te resetten?
Pas op voor mijn stekels
Mensen zeggen me vaak dat ik rust uitstraal. Dat is uiteraard leuk om te horen. Toch ben ik absoluut niet vrij van stress. Integendeel: sinds ik twee jaar geleden zelfstandige geworden ben, is mijn stressniveau erg de hoogte in geschoten. En op collectief vlak loopt ook niet alles bepaald op rolletjes…
Het belang van op tijd rust nemen is me nog nooit zo duidelijk geworden als nu. Ik heb het voorbije jaar gemerkt dat ik het anders achteraf moet bekopen. Omdat mijn lichaam protesteert met hoofdpijn, hartkloppingen of duizeligheid, bijvoorbeeld. En omdat ik anders krekelig en kortaf word, wat nefast is voor mijn relaties. Dan voel ik me prikkelbaar en slecht gehumeurd. Dan kan ik enkel nog maar denken aan alle dingen die ik nog moet doen. Dan kost het me moeite om aandachtig naar iemands verhaal te luisteren. Kortom, dan ben ik veel minder aangenaam in de omgang (mijn huisgenoten kunnen dat bevestigen!).
Pardon my French
“Ja, maar, Leni, waarom is het toch zo moeilijk om rust te nemen? Om echt even te pauzeren?”
Ja, dat vind ik ook een moeilijke vraag. Wat is dat toch met ons diepe verlangen naar meer rust enerzijds en ons ogenschijnlijke onvermogen om effectief even te rusten? Het is een paradox die me al lang bezighoudt. Misschien is het omdat we rust vaak projecteren in de toekomst. Niet nu, maar straks. Na de was, de strijk en de afwas. Eerst ‘moet’ er nog vanalles. Zo wordt rust iets dat we uitstellen, haast iets onbereikbaars. Na afloop van de examens of na die deadline op het werk. Als de kinderen in bed liggen. Of als ik op vakantie ben. Dan ga ik tot rust komen! Wacht maar: daar zal ik die rust die ik nu niet neem wel inhalen!
Maar dat moment komt meestal niet, wanneer eindelijk alles gedaan is en we per ongeluk nog wat tijd over hebben. Als alle ‘moetens’ afgevinkt zijn. Dan kunnen we nog lang wachten. Een pauzemoment hebben we te creëren voor onszelf. Niemand anders kan dat voor ons doen. Dat kunnen we helaas niet uitbesteden. We kunnen heel veel taken uitbesteden: het poetsen, de boekhouding, het eten kunnen we laten thuisbezorgen, zelfs de afwas kunnen we laten doen door een afwasmachine. Maar we kunnen niemand anders voor ons laten rusten. Dat kunnen we enkel zelf doen.
Dus laten we de minuten kerven uit onze agenda om vandaag nog beter zorg te dragen voor lichaam en geest. Om even de automatische piloot te doorbreken en tot rust te kunnen komen. Om dat als het ware voor onszelf op te eisen. Als een f*cking basisrecht (pardon!).
Zo heb ik vandaag – terwijl mijn hoofd zei dat ik dringend verder moest werken aan mijn blogpost – even op mijn buik gelegen op het tapijt. Het duurde slechts vijf minuten, maar was ontzettend ontspannend. Mezelf toestaan om daar gewoon te mogen liggen. Me te laten dragen door de grond. Heerlijk. Het voelde heel geborgen ook, om daar languit te liggen op mijn buik. Het gaf me een diepe rust, veel meer nog dan muziek of entertainment zouden kunnen doen. Gewoon mijn lichaam even op de aarde laten rusten. Om zo mijn zenuwstelsel de kans te geven om te ontspannen. Een korte reset voor lichaam en geest. En die blogpost geraakte nadien gerust nog op tijd af.
Jouw reset-button
Als je meer rust wil in je leven, in je hoofd en in je lijf, dan is de eerste stap om stil te staan bij wat rust voor jou betekent. Wat is jouw persoonlijke resetknop? Wat kan je vandaag nog doen om jezelf een bewust pauzemomentje te geven? Niet als overbodige luxe, niet pas wanneer het huis volledig is opgeruimd en alle deadlines gehaald zijn. Nee, te midden van de drukte en chaos. Wat kan jij doen om nu even te ont-stressen? Misschien is het heel simpel. Naar buiten kijken door het raam kan al voldoende zijn. Of even de adem volgen in je buik. Genieten van je lievelingsthee, of even gaan wandelen buiten. De mogelijkheden zijn eindeloos, zolang jij maar even tot rust komt. Je je lichaam en geest een korte pauze geeft. Een ‘reset’-momentje.
Natuurlijk zou het gemakkelijker zijn als we collectief naar een versnelling lager zouden schakelen. Hopelijk zal dat ook gebeuren vroeg of laat (ik ben hoopvol!). Maar tot dan is het aan ons om voldoende rustmomenten voor onszelf te creëren. Om de moed te hebben om daarvoor te durven kiezen.
In de rush van het dagelijks leven hebben we zelf voor een groot stuk in de hand hoe ver we de stress laten ophopen. Daarom is het zo belangrijk om de kunst van onthaasten, vertragen en ont-moeten te leren. Voor onszelf, ons lichaam en onze geest, en voor onze geliefden en omgeving. Want zij profiteren er mee van als wij rustig zijn. Dan kunnen we meer verdragen, zijn we vriendelijker en geduldiger en kunnen we beter luisteren.
Mogen we dit jaar de moed hebben om meer te ont-moeten en op tijd te kunnen resetten.
Van harte,
Leni
Leave a reply