Over heling: de illusie ontmaskerd

In de derde week van mijn loopbaanonderbreking was het weer tijd voor een korte retraite. Om af te leren wat ik al die jaren geprobeerd heb: dat meditatie me zou veranderen. Transformeren. Helen. Zie ook mijn vorige post. In plaats daarvan wilde ik nu leren echt volledig te zijn waar ik ben. Wie ik ben. Zonder ergens te willen geraken. Zonder iets te verwachten van de meditatie. Zonder er iets uit te willen halen. Een radicaal ander uitgangspunt!

Het ging niet bepaald smoothly, maar ik heb wel iets fundamenteels geleerd. Over heling. Niet te geloven dat ik al die tijd verkeerd begrepen heb wat het inhoudt. Ik dacht dat helen betekent dat je ‘heel wordt’. Dat je nog niet compleet bent, maar het wel kan worden. Als je lijden getransformeerd is. Hoe zalig zou dat zijn! Helen had voor mij de associatie dat er geen pijn meer is, geen verdriet, geen lijden. Iemand die heel is, dacht ik, heeft geen last meer van oude kwetsuren. Wie heel is, voelt zich stralend gelukkig. Tevreden. Gelijkmoedig. Een kanjer van een illusie, zo blijkt.

A convenient truth

‘Wat betekent helen dan?’ vroeg ik aan onze zenleraar. En hij gaf een antwoord dat zo simpel was dat het me totaal omver blies. Helen betekent niet iemand anders worden. In mijn geval: iemand die niet meer onzeker is, niet meer twijfelt, nooit meer bezig is met wat anderen denken. Iemand die de wereld aankan en zich niet fragiel of machteloos voelt. Maar heel worden is iets helemaal anders. Het betekent net dat je al deze aspecten integreert. Dat je er niet meer vanaf probeert te komen. Dat je ze een plaats geeft. Dat je ze in jezelf erkent. Meer nog: dat je ernaar luistert. Wat heeft de onzekerheid in jou nodig? Wat heeft het gevoel van machteloosheid je te vertellen?

Bangelijk. Jarenlang heb ik gedacht dat heling verandering inhield. Groot was mijn verbazing toen bleek dat helen niets met veranderen te maken heeft. Het is eigenlijk zijn wie je bent. Met al je donkere kantjes. Met al je onzekerheid, kwetsbaarheid, jaloezie, woede, twijfel, arrogantie, machteloosheid. Met alle stukken die je liever niet hebt en die je zelfs niet wil zien. Helen betekent al die stukken in jezelf omarmen. Met beide armen. Ze met je hele hart erkennen. Helemaal. Onvoorwaardelijk. Het verzet opgeven. Er niet meer vanaf willen geraken. Je weet wel, waar al die zelfhulpboeken over gaan 😉

Dear habit energy

Allemaal goed en wel, Leni, maar hoe doe je dat dan? Welja, goede vraag. Dat ben ik ook nog aan het ontdekken. Gisteren kwam ik toevallig een kalligrafie tegen van Thich Nhat Hanh die hier perfect bij aansluit: Dear habit energy, I see you. Lieve gewoonte-energie, ik zie je. Prachtig. Lieve onzekerheid, ik zie je. Lieve besluiteloosheid, ik zie je. Meer niet. Geen grote woorden als ‘aanvaarden’ of ‘omarmen’, maar de gewoonte-energie gewoon zien.

Ik hou wel van de term ‘habit energy’. Meestal hebben we het over patronen. Ik zie patronen in mij die ik wil veranderen. Die me dwarszitten. Die me blokkeren. Gewoonte-energie voelt veel minder rigide aan. Het vloeit. Het is slechts een energie die opkomt, die door me heen stroomt. Geen ingebakken patroon waar ik vast in zit. Het lijkt iets makkelijker om te erkennen. Nog steeds een hele klus, hoor, maar iets minder onmogelijk.

De waarheid over helen is zonder twijfel het beste nieuws dat ik in jaren gehoord heb. Al is het veel makkelijker gezegd dan gedaan, toch ben ik heel blij dat mijn illusie ontmaskerd is. ik hoef niet te veranderen. Er hoeft niets aan mij te veranderen. Ik hoef niemand anders te worden. Ik kan heel worden, mezelf heel voelen, door volledig te zijn wie ik al ben. Ik hoop dat dit inzicht zich verder zal verdiepen. Dat ik het niet kwijtraak. En dat ik de moed zal hebben om alles te zien. I see you. Mijn hele wezen, met alles erop en eraan.

Wish me luck! Ik wens hetzelfde aan jullie 😉