5 dingen die kunnen helpen op eenzame momenten ~ Mindfulness to the rescue

Eenzaamheid vind ik één van de moeilijkste emoties. Bij uitstek.
Soms voelt het als een stekende pijn, intens en overweldigend.
Soms is het eerder een onderhuids, onbestemd gevoel van leegte.

Vaak is er de neiging om die leegte te willen opvullen.
Dan voel ik me heel afhankelijk van de aandacht van anderen. Behoeftig. Needy.
En daar zitten dan weer oordelen op: dat ik anderen niet nodig mag hebben, dat ik onafhankelijk moet zijn, volwassener, enzovoort.

Je kent het misschien wel.

Hoe hiermee om te gaan?
Eerst en vooral: gemakkelijk vind ik het niet.
Toch zijn er een aantal dingen die mij helpen in deze momenten.
Niet zozeer dat de eenzaamheid dan weg is, maar ze wordt een pak draaglijker.

Afgelopen weekend kreeg ik nog eens uitgebreid de kans om hiermee te experimenteren.
De afspraken die ik had, werden allemaal afgezegd en plots zat ik alleen thuis.
Eenzaamheid kwam meteen aan de oppervlakte piepen.

Ik deel hieronder graag enkele oefeningen (om vooral het woord ‘tips’ niet te gebruiken) die mij geholpen hebben:

1. Erkennen dat er eenzaamheid is:
   Dat is misschien wel de belangrijkste stap. Er niet aan voorbijgaan, het niet wegstoppen of opvullen, maar het gewoon mindful erkennen voor wat het is: een gevoel.
   “Ok, dit is een gevoel van eenzaamheid.
   Het mag er zijn. Het is oké om dit te ervaren, om dit nu te voelen.”
   (Ook al zegt mijn hoofd iets anders!)
2. Heel zacht zijn voor mezelf:
   Ik wil mezelf behandelen met extra veel liefde en zachtheid. Als iemand die bijzonder is en kostbaar. Op momenten dat ik me wat minder voel, neem ik me voor om mezelf extra begripvol en mild te benaderen. En mezelf niet op de kop geven voor het feit dat ik me rot voel. Anders wordt de last nog een pak zwaarder.Aan de ontbijttafel nam ik me dus voor om mezelf te behandelen als mijn eigen beste vriend of vriendin die dag. Meteen voelde ik me een stuk lichter.
3. Van mijn hoofd naar mijn lijf:
   De aandacht brengen naar het lichaam en niet langer in gedachten worden meegenomen. Dat klinkt gemakkelijker gezegd dan gedaan, maar het werkt wel.Het zorgt ervoor dat de gedachtemaalstroom even onderbroken wordt: gedachten over de eenzaamheid (niemand ziet mij graag, ik ben helemaal alleen op de wereld), gedachten die de eenzaamheid proberen oplossen (ik zou die en die kunnen bellen, of met die vriendin afspreken), of gedachten die oordelen over de eenzaamheid (het is zwak, ik zou hier nu toch al voorbij geëvolueerd moeten zijn, …).Dit weekend heb ik een liggende meditatie gedaan van de Plum Village app (deep relaxation) en dat heeft mijn geest teruggebracht naar mijn lichaam. Ik werd er meteen rustiger van. De onderhuidse onrust en strijd ten opzichte van de eenzaamheid kon even gaan liggen. Door mijn lichaam als geheel te voelen, kon ik even ervaren dat er helemaal niks ontbreekt. Het voelde als thuiskomen.
4. De natuur als medicijn:
   Door naar de natuur te kijken, kan ik me ontspannen en een gevoel van verbondenheid ervaren. Daarvoor hoef ik niet eens naar een bos of de Ardennen, ook in mijn eigen tuin kan ik naar de wolken kijken, of de bloemen en de bomen.Ik heb in de namiddag een tijdje naar de wolken liggen kijken buiten in de tuin. Enkele minutenlang gadegeslagen hoe ze voorbij dreven. Het gaf me een gevoel van ruimte en lichtheid.
5. Focussen op anderen:
   Ik vind het heel belangrijk om het gevoel van eenzaamheid (of eender welk ander gevoel) er te kunnen laten zijn. Maar daarnaast wil ik me er ook niet op blindstaren, want dat dient me niet. Wat me wel helpt, is mijn aandacht op anderen te richten. Niet als een vlucht van mezelf, maar om de zaadjes van mededogen en verbondenheid in mezelf te voeden.Dit weekend besloot ik bijvoorbeeld om de rust en solitude die ik ervaarde, ook te sturen naar mensen in mijn omgeving die dat misschien kunnen gebruiken. In plaats van vooral op mezelf gefocust te zijn, wilde ik ook denken aan de mensen die me dierbaar zijn. Niet zozeer om te focussen op het gemis dat ik voelde, maar net op mijn liefde voor hen.Zo stelde ik me om de beurt mensen voor die ik graag zie en wenste hen het beste toe, bijvoorbeeld draagkracht voor vriendin X en lichtheid voor vriend Y. De focus verleggen van mezelf (en mijn pijn) naar anderen en hen goede dingen toewensen, vervult mijn hart met liefde, dankbaarheid en waardering. Een heel krachtige oefening op moeilijke dagen, die de neediness wat kan verzachten. Of toch voor even…

Hoe ga jij om met eenzaamheid? Herken je je in deze oefeningen? Ik lees het heel graag!

Van harte,
Leni

PS: Wil je ook liefdevol, mindful leren omgaan met emoties? Ontdek hier hoe ik jou daarbij kan helpen!