Ik zal het maar toegeven: in mijn studententijd was ik zwaar verslaafd aan televisie. Ik spendeerde vele uren per dag voor het scherm. Series als Friends of Sex and the City stonden op repeat, totdat ik de dialogen uit mijn hoofd kende. Soms bleef ik bingewatchen tot laat in de nacht en lukte het me maar moeilijk om op de uitknop te drukken. ‘Nog eentje, en dan ga ik slapen.’ Later werd deze verslaving vervangen door internet en sociale media. Werd het bingewatchen ingeruild voor urenlang mindless scrollen. Herken je dat?
De Vasten is voor mij steeds een reset-moment om mijn consumptiegewoontes onder de loep te nemen, en te kijken waar ik zes weken lang meer bewustzijn in wil brengen. Omdat ik mezelf niet wil verliezen in overmatig consumeren. Omdat ik liever niet als een zombie voor een scherm wil zitten. Been there, done that!
Pas op, ik kan zeker ook genieten van een gezellig filmavondje, lekker languit op de zetel. Er is op zich niets mis met scrollen op Facebook of naar Netflix kijken. Het kan heel ontspannend zijn, of inspirerend. Mindful consumeren gaat niet zozeer over goed of fout, maar over de manier waarop ik het doe. Brengt het me werkelijk vreugde en vervulling, of verlies ik mezelf in het zoeken naar afleiding?
Entertainment in tijden van eenzaamheid
In de traditie van Thich Nhat Hanh staat mindful consumeren erg centraal. Om meer bewustzijn te brengen in wat we eten, lezen, kijken en luisteren. En meer mindful om te gaan met wat we ons bewustzijn binnenlaten. Waar ik deze Vasten vooral op wil focussen, is deze zin uit de vijf aandachtsoefeningen van Plum Village:
I vow not to cover up my loneliness
by losing myself in consumption.
Ik wil gevoelens van eenzaamheid niet onderdrukken
door me te verliezen in overmatig consumeren.
Hoe vaak heb ik Thich Nhat Hanh dit niet horen zeggen in zijn dharma talks! Dat we de neiging hebben om van onszelf weg te vluchten. Dat we weglopen van ons lijden en voortdurend de leegte proberen opvullen met consumeren. Door een boek te lezen. Mails te checken. Een film of serie te kijken. Een gesprek te voeren. De manieren waarop we van onszelf wegvluchten zijn eindeloos.
In het begin wist ik niet helemaal waar hij het over had. Ik ervaarde veel lijden, dus was ik goed bezig, toch? Maar steeds meer word ik me ervan bewust hoe subtiel de neiging om te vluchten kan zijn. Meer en meer wordt het verschil duidelijk tussen wanneer ik bewust een boek lees of ik mijn eenzaamheid probeer op te vullen. Ik besef nu meer wanneer ik bewust consumeer en wanneer ik mezelf aan het verdoven ben. Soms is het niet zo duidelijk, en kan ik het bij mezelf onderzoeken: van waaruit check ik nu weer WhatsApp, mijn mails, het weerbericht?
Ons diepste verlangen
Dat wordt dus mijn focus deze Vasten. Om de neiging tot wegvluchten te erkennen wanneer ik die voel opkomen, en er niet altijd in mee te gaan. Om meer aanwezig te zijn in mijn leven door voldoende prikkelvrije momenten te creëren. Om meer ruimte te laten om te mogen voelen wat gevoeld wil worden. Inclusief de onwennigheid, onrust of angst die er kunnen zijn wanneer ik stilval. Ik wil alle gevoelens moedig aankijken zonder er automatisch van te hoeven weglopen.
Na een jarenlange verslaving aan televisie en sociale media, wil ik zorgvuldiger kiezen wat ik met mijn aandacht doe. Ik hoop mezelf zo minder te verliezen in entertainment en meer en meer thuis te komen waar ik ben. Om me thuis te kunnen voelen in het huidige moment. Dat is waar de Vasten voor mij uiteindelijk over gaat: mijn ware thuis hervinden. Eindelijk thuis mogen komen bij mezelf. Daar verlangen we allemaal ten diepste naar, denk ik zo.
Are you with me? Waar wil jij op focussen deze Vasten? Ik lees het graag!
Zachte warriorgroet,
Leni
Leave a reply