“Jij hebt een stem die mensen kan thuisbrengen,” zei ze.
Wow. Wat een mooi compliment! 😊
Voor mij is het thema thuiskomen heel actueel.
Vooral het verlangen naar een thuis,
naar een plek om te landen en te wortelen.
Maar ook het verlangen om thuis te komen
in de diepste betekenis van het woord…
(c) Magdalini Straka
Turbulente tijden
Eind vorig jaar verhuisde ik naar de Heerlijckyt.
Een prachtige plek in de natuur, tussen de bomen en de ezels,
waar mensen ondersteund worden in hun persoonlijke ontwikkeling.
Sinds ik hier woon, zijn allerlei oude stukjes naar boven gekomen.
Delen van mezelf die ik al kende, maar die een beetje waren ondergesneeuwd.
Zo boeiend hoe een nieuwe omgeving mij spiegelt en dingen aan het licht kan brengen.
“Ik ben niet welkom.”
“Ik hoor er niet bij.”
“Mensen hebben me niet graag.”
Allemaal pijnlijke stukjes in mij die hunkerden naar aandacht.
Zeer pittig soms om deze oude overtuigingen onder ogen te zien.
Stilaan komen ze tot rust en leer ik beter voor hen zorgen 💛
Iets in mij voelt zich niet welkom.
Kan ik dat stukje verwelkomen?
Iets in mij voelt zich niet goed genoeg.
Kan ik dat deel van mezelf vriendelijk begroeten?
Iets in mij is heel bang om niet geliefd te zijn
en denkt dat ze haar best moet doen om liefde te verdienen.
Kan ik dat stukje in mij leren liefhebben?
I see you
Dat is voor mij een diepere betekenis van thuiskomen:
te midden van oude pijn en moeilijke patronen,
van de vele triggers en traumastukjes,
zacht kunnen zijn voor mezelf,
en al die stukjes leren kennen en verwelkomen.
Erbij blijven in plaats van ervan weg te vluchten.
Ze durven doorvoelen, ook al is het soms heftig.
Ze leren zien en in de ogen kijken.
Dat is absoluut niet altijd gemakkelijk.
Soms zou ik er veel liever van weglopen.
Zou ik verdorie willen dat de wonde sneller heelt.
Maar echte zelfliefde gaat voor mij over:
al die kwetsbare delen leren liefhebben,
zonder ze te veroordelen of te willen veranderen.
Ik adem in…
“Er is onzekerheid in mij.”
“Er is verlatingsangst.”
“Er is angst voor afwijzing.”
Ik adem uit…
“Ik zie je.”
“Het is oké.”
“Ik ben er voor je.”
Eindelijk thuis
Thuiskomen gaat voor mij dus over veel meer
dan kunnen landen op een fysieke plek.
Het gaat vooral over thuiskomen bij mezelf,
bij alles wat er in me leeft.
Dit samen met anderen mogen beoefenen
vind ik het allermooiste dat er is.
Graag tot ont-moetens!
In de cirkel,
waar we kwetsbaar mogen zijn,
waar we kunnen thuiskomen
bij onszelf en bij elkaar.
Liefs,
Leni 🙏
Leave a reply