Een goede vriend van me zei onlangs:
“Leni, dit is waarom je al zo lang beoefent.
Opdat je in momenten van crisis beter voor jezelf kan zorgen.”
Dat kwam binnen…
Het deed me denken aan het beeld van de parachute:
je begint niet te weven aan een parachute als je uit het vliegtuig moet springen,
maar lang daarvoor, wanneer je nog veilig met beide voeten op de grond staat.
Ik denk dat het Jon Kabat-Zinn was die deze vergelijking maakte.
Mindfulness beoefenen is als het weven van je parachute.
Dan kan je hem opentrekken wanneer je valt.
Dat wil zeggen: op momenten dat je het het meeste nodig hebt.
Weerstaan aan de verleiding
Dus nu, in een uitdagend hoofdstuk in mijn leven,
ben ik heel dankbaar voor de beoefening.
Dat ik geleerd heb te ademen met emoties.
Dat ik gedachten kan zien zonder ze verder te volgen.
Dat ik met vallen en opstaan leerde om radicaal zacht te zijn voor mezelf.
Ik weersta aan de verleiding om het verleden te herkauwen
en voortdurend te anticiperen op de onzekere toekomst.
Het leven doet nog steeds pijn, zeker,
maar ik probeer er niet nog een schepje bovenop te doen
door erover te zitten piekeren, tobben, malen en rumineren.
Mijn beoefening is om telkens terug te komen naar het hier en nu,
en de emoties in golven te laten opkomen en neerdalen.
En vooral: om liefdevol te zijn voor mezelf in het hele proces…
Ik wens ons allemaal een sterke parachute toe.
Een diepe beoefening, die ons mag ondersteunen op moeilijke momenten.
Zachte groet,
Leni
—
PS: Weet dat ik je heel graag begeleid op je pad. De agenda voor de komende periode vind je hier.
Liever één op één? Klik dan hier voor mijn individueel aanbod.
Leave a reply