Ik weet niet hoe het bij jou zit, maar als ik niet oplet, beland ik al snel in een zwaarmoedige modus. Ik focus nogal gemakkelijk op moeilijke of pijnlijke dingen. Op allerlei emoties die onder de oppervlakte leven, op oude kwetsuren, onverwerkte trauma’s. Op dingen die kunnen misgaan of waar ik me zorgen over maak. Gevoelens van onzekerheid, minderwaardigheid of verlatingsangst. Om van de wereldproblemen nog maar te zwijgen (!).
Die focus op wat moeilijk is, heeft zeker een positieve kant. Het betekent dat ik niet zomaar wegloop van mijn lijden. Dat ik bereid ben het onder ogen te zien. Een ware heldendaad, als je het mij vraagt! Maar er zit ook een enorme valkuil in: soms kan ik verdrinken in de pijn en heb ik geen oog meer voor de rest. Dan wordt het erg zwaar om dragen… Heb jij dat ook wel eens?
Balans vinden is hierin de sleutel voor mij. Een overdreven focus op moeilijke emoties is niet heilzaam. Maar ontkennen dat er pijn is ook niet. Dat werkt alleen maar averechts. Het is, zoals steeds, zoeken naar een middenweg.
Ik deel hieronder graag enkele dingen die mij helpen om weer in balans te komen. Om lichtheid en vreugde toe te laten wanneer ik neig te verdrinken in het lijden. Een evenwichtsoefening voor het leven…
Genoeg getreurd!
Zelf zou ik bijna durven zeggen dat ik experte ben geworden in het toelaten van gevoelens. Ik ben heel dankbaar dat ik, onder andere door vele retraites bij Thich Nhat Hanh, de kunst van het lijden geleerd heb. Dat ik de moed heb om pijnlijke dingen onder ogen te zien. Om emoties te durven doorvoelen. Om oude pijn niet uit de weg te gaan. Om het lijden toe te laten. Op die manier kan ik er ook meer zijn voor anderen wanneer zij het moeilijk hebben.
Maar soms is het too much. Dan kan die focus op pijnlijke gedachten en emoties heel vermoeiend zijn. Dan beslis ik bewust om even mijn focus te verleggen. Om te kunnen bijtanken. Om mijn zaadjes van vreugde water te geven. Om aandacht te geven aan die dingen die me weer in contact brengen met lichtheid en levenslust.
Enkele voorbeelden van de voorbije weken:
- Ik kies ervoor om met mijn vriend te praten over onderwerpen die ons lichtheid en vreugde brengen. Om even bewust geen moeilijke dingen te bespreken, noch over wat er in de wereld gaande is, noch over onze innerlijke stormen die kunnen woeden. Dat doen we al vaak genoeg!
- Ik luister naar liedjes die de levensvreugde in mezelf aanwakkeren. Ongelooflijk hoe muziek een impact kan hebben op mijn gemoed. Door te luisteren naar feelgood-nummers kan ik helemaal weer opfleuren. Een aanrader voor na de ochtendmeditatie (al dan niet in combinatie met een dansje)!
~ Een zelf samengestelde feelgood playlist vind je trouwens hier op mijn YouTube kanaal.
- Ik ga heel bewust om met wat ik lees en kijk. Als ik meer lichtheid in mijn leven wil toelaten, dan vermijd ik bepaalde nieuwssites, Facebook posts, films, series en boeken. Ik ben heel selectief wat ik in mijn mentale ruimte toelaat. (Zie ook mijn vorige post.)
- Ik oefen met glimlachen. Zoveel mogelijk. Tijdens het zitten, wandelen, afwassen. Als ik in de spiegel kijk. De simpele daad van een glimlach kan me in contact brengen met lichtheid en zachtheid. Op mijn altaar ligt een steen van Plum Village waar smile op geschreven staat. Great reminder!
- Ik voed mezelf door meer tijd in de natuur door te brengen. Ik zet mijn zintuigen open en voel de wind op mijn huid. Ik kijk met meer aandacht naar de bomen, planten en bloesems. En naar de bijen, hommels, kevers, vogels en andere dieren die ik tegenkom. Dat brengt me zo goed als altijd meer rust en levensvreugde.
Wanneer lijden een moeten wordt
Als je mindfulness beoefent, kan je de indruk krijgen dat je altijd ruimte moet maken voor je gevoelens. Dat je altijd bereid moet zijn om emoties te doorvoelen. Dat je aandacht ergens anders op richten betekent dat je aan het wegvluchten bent, aan het negeren of onderdrukken. En dat is natuurlijk niet mindful.
De beoefening is veel genuanceerder in mijn ervaring. In plaats van onszelf te forceren om altijd en overal in het lijden te moeten duiken, kunnen we mindful kiezen wat het meest heilzame is om te doen. Soms is het heilzaam en helend om verdriet te doorvoelen en te laten zijn. Absoluut. En soms kan het een teken van wijsheid zijn om ervoor te kiezen de blik op iets anders te richten.
Als ik merk dat ik moe ben, lichtgeraakt of zwaarmoedig, dan is het tijd om mijn focus even te verleggen. Niet vanuit een onbewust wegvluchten of vanuit een idee dat emoties er niet mogen zijn. Maar vanuit een eerlijk besef dat mijn tank bijna leeg is en ik voor mezelf wil zorgen. Om mijn draagkracht te kunnen vergroten. Want hoe kan ik moeilijke emoties toelaten zonder erin te verdrinken als ik zelf geen ruimte heb? Hoe kan ik zorgen voor mijn innerlijk kind als ik uitgeput en prikkelbaar ben?
Thich Nhat Hanh verwoordt het zeer kernachtig: “Suffering is not enough.” Lijden alleen is niet genoeg. We hebben ook de kunst van het geluk te leren. We kunnen leren onszelf te voeden met dingen die meer vreugde en lichtheid brengen. Niet als overbodige luxe, maar als een daad van innerlijke wijsheid en wezenlijke zelfzorg.
Ik wens ons allemaal meer lichtheid en vreugde toe deze dagen.
Van harte,
Leni
—
PS: Wil je ook meer balans creëren in je leven? Leren omgaan met emoties en beter voor jezelf zorgen? Ik help je hier heel graag bij. Ontdek hier mijn individueel aanbod.
Leave a reply