Een week lang geen internet. Net als vorig jaar. Geen mail, facebook of youtube. Ook niet een beetje, want ik hou meer van het principe alles of niks. Cold turkey. Samen met een vriendin. Een bondgenoot. Om elkaar te steunen in moeilijke momenten. Alsof je samen stopt met roken. Ik had geen idee dat een week zonder internet even zware afkickverschijnselen met zich zou meebrengen. Niet dat ik ooit gerookt heb, maar ik kan me er wel iets bij voorstellen. Een verslaving is een verslaving.
We zijn nu twee dagen ver. Twee lange dagen, dat kan ik je verzekeren. Nog vijf te gaan. Dat belooft!
Les 1: Met internet gaat de tijd veel sneller
Doodse momenten worden meteen ingevuld, je hoeft je geen seconde te vervelen. Zonder internet ligt dat net iets anders. Akkoord, je kan altijd een sms sturen of iemand bellen – en mijn bondgenootje heeft me ook al meermaals moreel gesteund – maar het is toch niet hetzelfde. Dat kan het gat niet vullen. Op facebook ben je voortdurend met iedereen verbonden. Tientallen vrienden delen er ideeën, gevoelens en ervaringen mee. Je wordt uitgenodigd op evenementen, ziet vakantiefoto’s van oude klasgenoten en ontdekt nieuwe films en artiesten door de links die je vrienden posten. Geweldig. Of toch: boeiend. Maar ook: vermoeiend!
Les 2: Dagen Zonder Internet creëert rust in je hoofd
Mental space. Mentale ruimte. Ik klaag vaak tegen mijn familie en vrienden dat ik te weinig mental space heb. Dat mijn hoofd te vol zit. Dat ik gestresseerd ben. Nu weet ik waarom: door een heel actief online leven, komen er veel te veel prikkels binnen op een dag. Logisch, eigenlijk. Maar het is pas door even helemaal offline te zijn, dat ik het verschil kan ervaren met voordien. Het eindeloos online gekwetter voorziet ons voortdurend van input. Vaak onnodige input. Misschien is 5% van alles wat we lezen echt de moeite waard. Maar de overige 95% komt ook binnen. Als je dan ook nog eens sensitief bent, zorgt een dagelijkse portie internet al gemakkelijk voor overprikkeling. Een overdosis informatie creëert een overprikkeld brein.
Heel gek: ik dacht dat facebook ontspannend was, maar eigenlijk maakt het me tureluut. Overspannen. Overprikkeld. Goed om te weten. Ik neem me bij deze plechtig voor om na deze week mijn internetgebruik danig in te perken. Met mate te gebruiken. Maar eerst van mijn verslaving af zien te geraken. Ik vrees dat een week niet voldoende zal zijn. ik overweeg om mijn internet-abonnement op te zeggen. De rust in mijn hoofd is me dierbaarder dan voortdurend bereikbaar of op de hoogte te willen zijn. Maar dat lijkt nogal drastisch. Ach, we zien wel. Het is nu nog maar dag twee…
Les 3: Dagen Zonder Internet geeft je tijd voor de dingen des levens
Als je nogal veel tijd verdoet op internet zoals ik, komt er tijdens zo’n vastenweek plots heel veel tijd vrij. In plaats van te facebooken/mailen/youtuben heb ik de voorbije dagen:
– Uitgebreid gekookt, met verse biologische groentjes van de markt
– De afwas gedaan (ook de aangekoekte potten die er al lang stonden. Wat een opluchting!)
– Gitaar gespeeld
– Een eerste aanzet voor een nieuw liedje gemaakt
– Een oud liedje voorzien van een tweede strofe en een refrein
– Gemediteerd
– Afgesproken met een vriendin
– De cd van Douglas Firs beluisterd, van voor tot achter, met koptelefoon
– Geblogd (as we speak)
– …
Heerlijk. Maar ik heb me ook verloren gevoeld, en onrustig. Alsof ik geen raad wist met de vrijgekomen ruimte. Alsof ik een beetje verdwaalde in het driedimensionele leven. Toch straf eigenlijk, dat ik de kunst van het nietsdoen weer helemaal verleerd ben. Dat ik me niet altijd op mijn gemak lijk te voelen bij mezelf. Confronterend. Na één dag zonder internet was het al duidelijk: ik ben veel verslaafder dan ik dacht. Internet is veel alomtegenwoordiger dan ik zelf doorhad. Ik ben ermee vergroeid. En ik wil er terug een beetje van loskomen. Afkicken. Om terug een beetje meer te gaan leven. Dansen. Zingen. En veel minder tijd voor een scherm door te brengen.
Les 4: Je bent niet de enige!
Toen ik mensen vertelde over mijn internetloze week, werd meteen duidelijk dat ik niet alleen met dit probleem zit. Collega’s en vrienden wilden meteen mee op de kar springen en hun internetgebruik inperken. Omdat ze het ook beu waren. Omdat ze het experiment ook wilden aangaan. Omdat ze zich – naar mijn gevoel – ook een beetje van hun vrijheid beroofd voelen door de digitale druk. Een parallel universe waar we allemaal elke dag enkele uren op in de weer zijn. Waar we digitaal vriendschappen onderhouden, activiteiten plannen, onze relatiestatus updaten, nieuws lezen en meningen ventileren op fora. Maar soms wordt het te veel. Internet-overdosis.
Ik vraag me af hoeveel mensen dagelijks uren voor een computerscherm (of televisie) zitten en zich hier eigenlijk niet goed bij voelen. Die ergens beseffen dat het hen geen deugd doet. Maar die er toch niet uit geraken. Ik vermoed dat we met velen zijn. Internetjunkies. Verslaafd aan entertainment en sociale media. Aan al dat gekwetter en getwitter. Maar diep vanbinnen op zoek naar stilte en innerlijke rust.
Les 5: De oorzaak van onze verslaving
Ik kan het niet laten nog een paragraafje te schrijven over het waarom. Wat maakt nu eigenlijk dat we dit doen? Waarom zit ik, als verstandige jonge vrouw (al zeg ik het zelf), dagelijks urenlang mijn tijd te verdoen? Waarom is het zo moeilijk om het te laten? Om me gewoon te smijten in het driedimensionele leven?
Ik ben er nog niet helemaal uit. Verschillende antwoorden lijken vanzelfsprekend: uit verveling, uit gewoonte, vanuit een verlangen naar aandacht en bevestiging, nood aan verbondenheid, etc. Maar dat is niet helemaal bevredigend. Ik wil dan ook blijven kijken naar die soms onstuitbare drang naar digitale activiteit. Naar de dieper liggende oorzaken van onze verslaving. Zou het simpelweg zijn omdat we vluchten voor onaangename emoties? Dat we angst, woede of verdriet verdoven door afleiding te zoeken? Of wat gebeurt er? Ik weet het niet precies. Laten we het onderzoeken. En ons bevrijden van de digitale dwangbuis.
Aan iedereen die meedoet met Dagen Zonder Internet: veel courage! Veel plezier met de herwonnen vrijheid! En laat weten hoe het bevalt 🙂
5 Comments
Zeg Leni, je raakt hier tal van dingen aan, maar er is er eentje dat ik mis. En als ik dat zou verwoorden in de stijl van Franske van café De Kromme Wijzer, die geen groot denker is, maar wel is gezegend met een degelijk boerenverstand en een recht-voor-de-raapse retoriek, wel, dan zou ik zeggen: ‘Gij hebt gewoon een goe lief nodig meiske! Dan zit ge als vanzelf al een stuk minder voor uwe computer. En als die kerel u dan ook nog eens regelmatig, ge weet wel… dan euh… gaat ge als vanzelf al een stukske rustiger zijn.’
Maar soit, ik ben natuurlijk Franske niet hè, dus ik zou zo’n dingen niet eens durven zeggen. Ah nee!
😉
Haha, Daan, zeg maar tegen Franske dat hij wellicht wel een punt heeft. Anderzijds hebben verschillende van mijn koppelvrienden ook een internetverslaving. Blijkt dus toch geen goede remedie. Desalniettemin: bedankt voor de tip! 😉
Beetje one sided, niet? (Probeer bvb maar eens een efficiënt activist zonder internet). Hangt er allemaal van af waarvoor je het gebruikt
Hey chief, merci voor je reactie! Voor alle duidelijkheid: ik pleit niet voor een internetloze wereld, hoor. Eerder voor gebruik met mate. Which is challenging enough 😉
Lijkt me toch gezond om af en toe eens stil te staan bij ons eigen internetgebruik. Ik kan me voorstellen dat jouw internet-tijd meestal goed besteed is, efficiënt en nuttig, maar dat van mij is vaak doelloos en vreet energie. En ik ben precies niet de enige, als ik zo de reacties rondom me hoor. Daarom lijkt een experiment als Dagen zonder Internet me van tijd tot tijd bijzonder zinvol.
[…] weet het of je weet het niet, maar de vasten is alweer een tijdje bezig. Net als in 2012 en 2013 experimenteer ik ook dit jaar met internetloosheid. Of probeer ik tenminste meer driedimensioneel […]