Weeral een blog?
Moet dat dan?
Waarom?
Vindt iedereen zijn eigen mening dan zo belangrijk?
Zulke gedachten hebben me lang weerhouden om een blog te beginnen. Tot nu. De goesting is te groot geworden. Groter dan de twijfels en de tegenargumenten. Dus ik begin er gewoon aan. Vandaag. Post per post. En we zien wel waar het eindigt.
Schrijven doe ik heel graag. Altijd al gedaan. Van opstellen schrijven in de lagere school tot papers en eindwerken aan de unief. I love it. Schrijven, schrappen, gedachten ordenen, het juiste metrum zoeken, … Toch was het nooit in me opgekomen om zelf een blog te beginnen. Tot ik Daan Buckinx ontmoette, de man achter Groeien voor beginners. De blog die mij en vele anderen diep heeft geraakt. Ik overdrijf niet als ik zeg dat hij mijn leven heeft veranderd.
Daan raadde me aan te beginnen bloggen over mindfulness. Omdat nog (bijna) niemand dat deed. Ik was niet meteen gewonnen voor het idee, maar door zijn aanstekelijk enthousiasme heb ik toen toch deze blog aangemaakt. Om er dan een half jaar niets mee te doen. Soms lopen de dingen anders dan gepland. Daan stierf op 25 juni 2011 aan kanker. Een enorme klap, een enorm verlies. Een tijd lang was ik volledig van de kaart. En deze blog volledig uit mijn gedachten.
En nu begin ik er alsnog mee. Gewoon, omdat ik er zin in heb. Omdat ik het uitstellen wil afstellen 🙂 Omdat ik dingen wil vertellen. Omdat ik veel vragen heb. Omdat ik daar niet alleen in ben. Omdat we misschien samen naar antwoorden kunnen zoeken.
So now, without further ado: hier is mijn blog. Veel leesplezier!
Leave a reply