Voor mij hoeven vaders geen supermannen te zijn.
Geen helden met straffe verhalen.
Geen voorbeeldfiguren die nooit fouten maken.
Wat een kind het meeste nodig heeft,
is zijn onvoorwaardelijke aanwezigheid.
Dat lijkt me het meest kostbare om te geven.
Geen grootse cadeaus.
Geen avontuurlijke ervaringen.
Geen verre reizen naar exotische stranden.
Maar eenvoudigweg zijn aanwezigheid.
Oprecht, belichaamd, gegrond.
Dat is al meer dan genoeg.
“Ik ben er voor je.”
“Je kan op me rekenen.”
“Ik zal er altijd voor je zijn.”
Alleen al deze woorden lezen,
doet mijn systeem diep ontspannen.
Het geeft een enorme veiligheid en geborgenheid.
(c) Lucy Campbell
Wat een gemis als een vader vaak afwezig is.
Druk bezig. Met zijn hoofd ergens anders.
Met zijn aandacht op het werk, of elders.
Wanneer je je niet gezien voelt door je vader,
niet gehoord, begrepen of geliefd,
snijdt dat enorm diep.
Zelftwijfel, onzekerheid, faalangst.
Stuurloosheid, frustratie, venijn.
Het kunnen allemaal gevolgen zijn
van een vaderwond die niet geheeld is.
Het medicijn is allereerst
de pijn van het gemis erkennen
van een afwezige vaderfiguur in je leven.
En je innerlijk kind leren geven
wat het zo ontzettend gemist heeft
en waar het nog steeds vurig naar verlangt.
“Ik zie je.”
“Ik ben er voor je.”
“Je kan op mij vertrouwen.” (meer…)
