Na een retraite heb ik het.
Of na een misviering.
Soms ook na een workshop
of bij het lezen van een boek.
Het gevoel dat iets in mij wakker geworden is.
Een innerlijke vreugde.
Ontzag voor het leven.
Het besef dat ik veel meer ben
dan wie ik denk dat ik ben.
Meer dan mijn gedachten,
gevoelens, daden, mijn verhaal.
Alsof ik even heb kunnen uitzoomen
van mijn kleine korte leventje.
Even heb kunnen proeven
van de smaak van eeuwigheid.
Een innerlijke glimlach ontstaat.
Voor mezelf, voor het leven zoals het is.
Dat besef wil ik graag blijven voeden,
om het niet meer te vergeten.
De dagdagelijkse dimensie
Helaas verdwijnt dit besef snel weer naar de achtergrond
als ik word benomen door mijn kleine (en grotere) problemen. (meer…)