De Boeddha heeft er mogelijks weinig over gezegd, maar mindfulness en seksualiteit kunnen absoluut samengaan. Ik wil het hier niet zozeer hebben over seksuele intimiteit als sleutel tot verlichting en bevrijding, maar over hoe mindfulness kan bijdragen tot meer authenticiteit en verbondenheid in onze seksuele relaties.
Hoe meer, hoe beter?
Vaak is ons seksleven gebaseerd op onze vorige ervaringen, maar ook culturele patronen en verwachtingen spelen een rol. Wat we bijvoorbeeld in films en boeken gepresenteerd krijgen, beïnvloedt onvermijdelijk hoe we onze eigen seksualiteit beleven. Zo hoorde ik Ross van Friends ooit zeggen dat hij al zes weken geen seks had gehad en hij daar dringend verandering in wou brengen. Blijkbaar waren zes weken voor hem en zijn vrienden ondraaglijk lang. In mijn eigen leefwereld viel dat nochtans best mee, zeker als vrijgezel. Toch deed het me als jong meisje even twijfelen: Heeft Ross gelijk? Ben ik wel normaal? De (subtiele) invloed van films en series op de manier waarop we naar onszelf kijken, is niet te onderschatten, denk ik.
Wat me de laatste tijd ook opvalt, is dat we seks gewoonlijk benaderen als een consumptiemiddel. Hoe meer we ervan hebben, hoe hoger onze status en hoe beter we ons voelen over onszelf. Het zit ook al in de uitdrukking: seks ‘hebben’. Alsof het iets is dat we kunnen vergaren, waar we altijd meer van willen. Terwijl er ook een totaal andere benadering mogelijk is: seks als communicatie tussen twee lichamen, twee zielen, twee unieke persoonlijkheden. Als een uitwisseling van liefde en energie. Lichamelijk genot is hier een onderdeel van, maar niet zozeer het doel. Het doel is eerder om nabij te zijn, elkaar te eren en te waarderen, de liefde en verbondenheid te vieren.
