De wereld staat in brand. We willen blussen. Waar te beginnen?
Wie herkent het niet: je kijkt naar het nieuws en voelt je moedeloos. De energie zakt weg uit je lijf. Zaventem, Orlando, Trump, Aleppo, Gaza, Berlijn. Het houdt niet op. Onmacht bij zoveel lijden. Het lijkt te veel om bij stil te staan. Het is gemakkelijk om er pessimistisch van te worden. Te denken dat de wereld naar de knoppen is. Het is normaal dat we het geloof in de mensheid dreigen te verliezen. Maar net nu is het belangrijk om niet te verzanden in wanhoop. Om na momenten van machteloosheid en verlamming, toch terug de dag te hervatten met een attitude van hoop en daadkracht. De wereld staat in brand. Er moet geblust worden.
Goede voornemens
Het einde van het jaar is een tijd om stil te staan bij goede voornemens of intenties. Wat ik de mensheid het meest toewens, is liefde. Geen zeemzoeterig romantisch gezwets, maar liefde in de zin van het beste met elkaar voorhebben. Liefdevolle vriendelijkheid. Anderen in hun waarde laten, ook al hebben ze andere opvattingen. Ons gezamenlijk menszijn erkennen, voorbij alle onderscheid en verschil. En dat is niet gemakkelijk. Hoe vaak vervallen we niet in oordelen en afwijzing. Maken we de ander tot een object, een concept. De vluchtelingen. De Amerikanen. De Nederlanders. De politici…
Laat ik voor mezelf spreken. Ik was eerst niet van plan om voornemens te maken dit jaar. Maar op dit moment voel ik toch iets opborrelen. (meer…)
