Een kwestie van perceptie
Het gebeurde onlangs op de fiets. In een flits. Plots was daar het besef: misschien ligt het aan hoe ik kijk. Misschien is er wel helemaal niets mis, en is dat enkel mijn perceptie. Sindsdien is alles anders. Ok, dat is zwaar overdreven, maar sindsdien heb ik mezelf toch al een paar keer betrapt op de grumpy modus. En kon ik er zowaar om lachen. En dat verandert wel degelijk iets.
Hoe vaak ben ik niet in strijd met wat er is. Het is te koud, te nat, ik heb honger, hoofdpijn, er is te veel verkeer, te veel lawaai, mijn vrienden hebben te weinig tijd voor me, mijn job is misschien niet helemaal mijn ding, en ga zo maar door. Meestal heb ik niet eens door dat de grommelmodus weer aanstaat. Het lijkt de absolute waarheid: het ís gewoonweg zo, point final.
Onlangs besefte ik plots dat ik vaak een grumpy bril op heb. En dat het niet de absolute waarheid is – en al helemaal niet de volledige waarheid – maar slechts een manier van kijken. Dat ik gefocust ben op wat er mis is, wat niet goed is. En toegegeven, er is meestal vanalles mis! Het leven is zelden of nooit helemaal zoals ik het zou willen. (meer…)
