Ken je dat? Soms maakt een voorstelling zoveel indruk dat je er dagen later nog niet goed van bent. ‘Breken’ van Kommil Foo is er zo eentje. Het moet hier na twee dagen nog steeds een beetje bezinken… Ontroerend mooi. Intens kwetsbaar. Nu mijn lachspieren bekomen zijn, voel ik hoe mijn tedere hartje nog natrilt. Zou de rest van de zaal ook zo van de kaart zijn, vraag ik me af?
Twee broers op het podium. Feilloos op elkaar ingespeeld. Muzikaal, geestig, theatraal. Zwenkend tussen hilariteit en ingetogenheid. Maar onder de grollige grappen stroomt een peilloze duisternis. Voorbij de woorden, voorbij de verhaaltjes, voel je een kille leegte komen aankloppen. En als je lang genoeg wacht, dringt ze door tot diep in je ziel.
‘Hoe is’t?’
Rond deze vraag is de hele voorstelling opgebouwd. Hoe is’t? Hoe gaat het? De broertjes Walschaerts voorzien ons van allerlei variaties op het ongebruikelijke antwoord: het gaat niet. Of ’t ga nie in mensentaal. Meestal antwoorden we snel ‘Goed’ of op zijn minst ‘Ca va’ op die vraag. Vaak zelfs automatisch, nog vooraleer stil te staan bij hoe het nu eigenlijk werkelijk met ons gaat. Maar tijdens ‘Breken’ word je uitgenodigd om even te luisteren naar je diepste binnenste. (meer…)
