In de derde week van mijn loopbaanonderbreking was het weer tijd voor een korte retraite. Om af te leren wat ik al die jaren geprobeerd heb: dat meditatie me zou veranderen. Transformeren. Helen. Zie ook mijn vorige post. In plaats daarvan wilde ik nu leren echt volledig te zijn waar ik ben. Wie ik ben. Zonder ergens te willen geraken. Zonder iets te verwachten van de meditatie. Zonder er iets uit te willen halen. Een radicaal ander uitgangspunt!
Het ging niet bepaald smoothly, maar ik heb wel iets fundamenteels geleerd. Over heling. Niet te geloven dat ik al die tijd verkeerd begrepen heb wat het inhoudt. Ik dacht dat helen betekent dat je ‘heel wordt’. Dat je nog niet compleet bent, maar het wel kan worden. Als je lijden getransformeerd is. Hoe zalig zou dat zijn! Helen had voor mij de associatie dat er geen pijn meer is, geen verdriet, geen lijden. Iemand die heel is, dacht ik, heeft geen last meer van oude kwetsuren. Wie heel is, voelt zich stralend gelukkig. Tevreden. Gelijkmoedig. Een kanjer van een illusie, zo blijkt.
A convenient truth
‘Wat betekent helen dan?’ vroeg ik aan onze zenleraar. En hij gaf een antwoord dat zo simpel was dat het me totaal omver blies. Helen betekent niet iemand anders worden. In mijn geval: iemand die niet meer onzeker is, niet meer twijfelt, nooit meer bezig is met wat anderen denken. Iemand die de wereld aankan en zich niet fragiel of machteloos voelt. Maar heel worden is iets helemaal anders. Het betekent net dat je al deze aspecten integreert. Dat je er niet meer vanaf probeert te komen. Dat je ze een plaats geeft. Dat je ze in jezelf erkent. Meer nog: dat je ernaar luistert. (meer…)
