Een dierbare vriendin van me met een groot hart
vertelde me onlangs dat ze soms schrikt van haarzelf.
Ze voelt zich erg boos als ze naar het nieuws kijkt.
En nadien voelt ze zich schuldig over die boosheid…
Ze wil niet boos worden op wereldleiders die geweld zaaien.
Ze wil graag geweldloos en vredig in het leven staan.
Maar toch is er vaak boosheid in haar.
En dat vindt ze heel moeilijk.
Alsof ze dan gefaald heeft op het spirituele pad.
Alsof ze dan niet liefdevol en vredig genoeg is.
Misschien herken je dat?
(c) Thich Nhat Hanh
De grootste denkfout
Het is misschien wel de grootste denkfout op het pad:
dat bepaalde gevoelens en gedachten uit den boze zijn.
Het zit zo diep dat we vaak niet eens door hebben
hoe hard en veroordelend we voor onszelf zijn.
‘Ik mag geen boze gedachten hebben.’
‘Ik moet kijken met zachte ogen vol begrip.’
‘Ik ben boos DUS ik mediteer niet goed.’
‘Ik voel boosheid DUS ik ben niet vredig genoeg.’
In mijn ervaring is het net andersom:
steeds meer leer ik alle delen van mezelf toelaten.
Inclusief mijn boosheid, arrogantie, vijandigheid.
Inclusief mijn argwaan, woede en onderhuids venijn.
Wat als al deze delen zouden mogen bestaan?
Wat als ze geen bedreiging zijn voor onze innerlijke vrede? (meer…)
Ik kan misschien de wereld niet redden.
