Mindfoolness
Soms kan het zo vermoeiend zijn: mindful leven! Steeds bewust zijn van wat je doet. Wat je denkt. Wat je voelt. Stilstaan bij wat je ervaart. Met aandacht je tanden poetsen, douchen, eten, wandelen. Mindful spreken en luisteren. Poeh! Soms is het veel gemakkelijker om niet stil te staan. Veel leuker om gewoon door te gaan en je eigen ding te doen.
Misschien heb je ook momenten dat je ‘fuck mindfulness’ wil zeggen. Nu even niet. Het is al druk genoeg, zonder ook nog eens mindful te moeten zijn. Je hebt er geen zin in. Er is weerstand tegen mediteren. En teleurstelling als je merkt dat je er geen tijd voor maakt. Waardoor de weerstand nog groter wordt, want je associeert het nu met tekortschieten, falen, mislukken.
Hoe hieruit te geraken? Zullen we mindfulness maar overboord gooien dan? Hm, dat is zeker een optie, maar ik zou het persoonlijk niet aanraden. Ik herken de innerlijke strijd wel heel goed: het streven, het goed willen doen, tot op het moment dat het vermoeiend wordt. En er zelfs een afkeer komt tegen mindfulness en alles wat ermee te maken heeft. Het woord ‘mindfulness’ hangt me soms eerlijk gezegd de keel uit. Maar al deze dingen zijn slechts ideeën en reacties van de mind. Het is niet waar het werkelijk om draait. (meer…)